Anem, sarratz-vos, quitatz la sornièra ivernala que nos environa. Dins aquela negra foscor de braces espèran de vos arrapar e de vos entraïnar dins l’autre monde, aquel del revèrs, un monde-miralh poblat de fadas encantairitz, de draquilhons fosiguets, de leberons tòrts, de camacrusèlas, e de mostres bèls e ancians que se pòdon pas descriure e que, dins lor demòra de mòrt, espèran en somiant... Non, sèm plan mai d’aise al canton del fuòc, a combatre la nuèch que n’acaba pas de se chapar lo jorn dins d’udoladas silenciosas. En aquestas estranhas eternitats dison que pòt morir la quita Mòrt...