La fèsta de Sant-Joan fa pensar d'en primièr al fuòc, a la Janada (o Joanada), una tradicion mai que vièlha que cadun sentís e interprèta a son biais. Sant-Joan simboliza pels crestians lo batisme, moment primordial de la vida ; pas estonant que se festege aquel sant lo jorn del solstici d'estiu, lo jorn lo pus long, que lo solelh es al pus naut dins lo cèl e la nuèit la pus corta. Pels que lor demòra un pauc de paganisme vièlh, es la fèsta del solelh, de la feconditat, amb de rites de proteccion de totas menas, per las recòltas a venir, contra lo maissant uèlh e autres emmascaments, per se parar de la malautiá e te sabi qué mai. Es la fèsta de la debuta d'estiu, una fèsta que se debana defòra, a la nuèit, dins la calor : jòia, danças, e dins l'escurina, tant plan, rescontres amoroses.