Aquò fasiá tres jorns que lo passatge suls ponts de la vila èra reglamentat. De milícias asseguravan lo contròle de totes los que passavan a pè sul vièlh obratge roman. L’aiga del fluviòt, que pissava pus gaire en aquel temps de secaresa, aviá començat de virar. Mancava pas que la malaiga. Las espiadas èran vengudas negras, suspechosas, las pòrtas se tancavan sus d’odors de paur e d’asir. Per las carrièras de la vila vièlha, de neojusticièrs se passejavan en bravejant. Se comptavan pas pus las garrolhas, jos l’uèlh de la polícia, quand i participava pas. Danís Galvier, musicaire e ensenhaire, pausa son primièr roman, un raconte plan contemporanèu e ritmat, a Someire, son vilatge. I dessenha una fresca doça-amara, mena de thriller gardés de vilòta.