Coma va que los poètas sián tant atraits pel zodiac, me demandi mentre acabi de pausar Dau temps que passa de Jan Dau Melhau e cabussi dins Lou pichot Zoudiaque ilustra de Mas-Felipe Delavouët ? E ben, la question es inutila, de fait. Pel poèta, dins sa recèrca d’universalitat e d’intemporalitat, qué de mai evident que de parlar del cicle dels astres ? Lo poèta bada la luna, se sarra aital de las estèlas, ne parlar es un biais de las bailejar, lo poèta es lo mèstre de l’univèrs. Si ben monsur !