Permenadas, barrutladas e barruteladas pels cantons d’Occitània…
L’esquina dels Pirenèus desplega son sèrre blanc al sud, s’enauça al cèl amb la punta peirosa del Puèg del Miegjorn de Bigòrra, e teis un ligam, una rota de las cimas que fila, a l’èst, cap a las nautors d’Arièja. Es la rota que mena a Foish, al còr del terraire de Gaston Febus, lo senhor montanhòl, independent, fina lama, cap politic e òme de letras, autor de cançons trobadorencas e del Libre de caça.
Ne legir maiMarselha es pausada, coma una scèna antica, au còr d’un amfiteatre de pèiras blancas. D’un costat lo massís cauquier de Marselha-Veire e la naissença dei calancas, de l’autre, a l’oèst, la cadena de la Nerta, una autra garriga rocassiera un pauc mens coneguda.
Ne legir maiQuand l’un dei grands flumes d’Eu-ròpa rescòntra la mar, aigas doças e aiga salada s’entremesclan dins una miriada d’estanhòus e d’estanhs per formar lo dèlta de Camarga.
Ne legir maiBarrutlar, sovent, es s’encaminar cap a la cima d’una còla, d’una montanha o d’una ciutat, per temptar de miélhs véser lo mond, l’abraçar d’un agach, lo careçar de luènh. I a de nautors famosas, de luòcs dins lo cèl que los òmes i tòrnan, de longa, tras los sègles, podriam dire de luòcs eternals que lo temps sembla de s’i arrestar e que, pasmens, la traça de l’Istòria en movement i es presenta de’n pertot.
Ne legir mai« Tèrra del Larzac / Dubèrta als quatre vents / De la revòlta / Coma las alas d’un molin. » R. Pécout.
Ne legir maiDins leis Aups occitanas i a una diversitat de valadas que fan coma mila país, totei diferents mai sovent ligats per de còls, de dralhas ancestralas, de passatges d’autura. Faudriá tota una vida per dire aquela mosaïca de luecs replegats entre lei plus nautei cimas, aquela varietat de mondes, aquela constellacion de vilatges montanhòus.
Ne legir mai
Abonament al Diari (1 an - 6 numèros) 
Vos prepausam de vos abonar, en dos clics, a una letra regulara que vos tendrà assabentat·da de las sortidas dels novèls Diaris papièrs e de la publicacion d'articles novèls.
