Permenadas, barrutladas e barruteladas pels cantons d’Occitània…
Sabetz queraque que lo Lemosin es un país siclat sus lo vielh Massís Ercinian, una taula de granit e de ròchas que los geològues disen « metamorficas » (gneiss, schistes…), sus son ranvers oest qu’es pas estat renautat per lo plejament alpin.
Ne legir maiAprès las garrigas d’Erau que fan tot un entrevescar d’eusièras e de vinhals, s’enauçan las barras blancas de calquièr dels contrafòrts caussenards. Qualques rotas bartassièras serpentejan al pojar, fins al sulhet d’aquel monde d’autura. Segur, per anar mai lèu, poiriatz seguir l’autopista, la famosa A75 que travèrsa lo pas de l’Escaleta e lampeja drech cap al viaducte de Milhau… Mai seriá tròp simple e mancariatz de temps ; es dapasset que cal cambiar de paisatge.
Ne legir maiProvença es una tèrra multipla, una archipèla de paisatges e d’univèrs que concentra una varietat rica e sovent mauconeguda. Longtemps (e encara) associada a sa part occidentala, rodanenca, e a l’imaginari mistralenc o a la particularitat de la ciutat-monde de Marselha, aqueu terraire d’òc demòra pasmens ben mai complèxe. Uèi, vos vòli menar dins una montanha secreta e boscosa, una pichòta Cevena dei ribas de Mediterranèa : lo massís dei Mauras, « la » Maura coma va dison leis ancians per designar aqueleis auturas que tutejan la mar.
Ne legir maiUn Aubrac d’America, un causse d’en delà de l’ocean, una tèrra aluenhada ont se parlariá encara occitan, saique, una mena de Gàrdia Piemontese en Argentina ? Fasèm lo viatge dins la tèsta, en esperant un jorn benlèu i metre los pès.
Ne legir maiCossí dire la montanha ? Cossí faire sentir e veire aquelas linhas d’auturas, aquelas colors de ròca e de glaça, aquelas ascladuras que trabalhan e, d’estiu en ivèrn, acaban per manjar la susfàcia dels continents ?
Ne legir maiL’esquina dels Pirenèus desplega son sèrre blanc al sud, s’enauça al cèl amb la punta peirosa del Puèg del Miegjorn de Bigòrra, e teis un ligam, una rota de las cimas que fila, a l’èst, cap a las nautors d’Arièja. Es la rota que mena a Foish, al còr del terraire de Gaston Febus, lo senhor montanhòl, independent, fina lama, cap politic e òme de letras, autor de cançons trobadorencas e del Libre de caça.
Ne legir mai
Vos prepausam de vos abonar, en dos clics, a una letra regulara que vos tendrà assabentat·da de las sortidas dels novèls Diaris papièrs e de la publicacion d'articles novèls.
