Articles rengats dins "Literatura"
Arantxa
Lo jove Alan ven de Pau. Estúdia l’occitan a l’universitat de Tolosa e a la dintrada de 1987 s’aprèsta a començar sa mestresa. La descobèrta inesperada d’ancians documents navarrés en occitan en Alava mena lo jove a partir viure per una annada dins la vila basca de Vitòria-Gastetz.
Ne legir mai
En çò nòstre, caminan de concèrt arbres e òmes…
Los arbres an un « quicomet d’uman »… Es Iveta Balard qu’o ditz dins son libre « Arbres d’en çò nòstre, arbres de chez nous, Entre sciéncias e racontes » paregut a las edicions del Grelh Roergàs. E los òmes an quicòm de l’arbre, que son coma d’arbres que caminan, o afortís la quatrena de cobèrta.
Ne legir mai
Dorsièr – “L’espaci Nòrd-Occitan” / Cap au nòrd !
D’un septentrion a un autre : coma explicar l’interès dei lemosins per la literatura russa ? Après Danis Ròcha e Josèp Migòt que s’acarèron a la revirada (l’un en francés, l’autre en occitan) de Tchecòv, vaquí que Jan-Pèire Reidi (agregat d’anglés e russofòn) cabussa dins un grand classic de la literatura d’en delai d’Oral : Lo nas e lo manteu, doas novèlas de Sent-Petersborg, en occitan-lemosin, de Nicolai Vassilievich Gògol
Ne legir mai
Chastinhas jos las cendres : una enfància urosa pendent la guèrra…
Òm l’escota, la Monica Sarrasin, sufís de l’entendre parlar, parlar, dire sos sovenirs coma s’èra ièr. Capabla d’anar quèrre lo detalh qu’o ditz tot, capabla d’exprimir un sentit fòrt mas totjorn amb una granda pudor…
Ne legir mai
La fin d’una tradicion occitana urbana : Les Recardeyres. Fantaisie dite au Banquet du Syndicat de la Marée (1938) par l’auteur et doyen Fernand LAPAUZE
Lo ton generau es pebrat, pimentat, quitament gorrin. Tots los ingredients i son, e totun quauquarren es a díser. I a un sèi-pas-qué qu’es de manca. Coma s’una flamba s’èra tuada. Coma se tot aquò n’avèva pas mei d’importància.
Ne legir mai
Escura, la nueit (libre audiò)
Leis edicions Letras d’òc dobriguèron una colleccion novèla de libres audiò. Es un trabalh interessant e pron rar fin finala de mesa en votz de la literatura occitana. Aura produccion l’aviá ja fach per d’autors màgers coma Joan Bodon o Max Roqueta. Podriam tanben evocar un enregistrament vengut « culte » dei Poèmas per tutejar de Roland Pécout per l’associacion Montjòia, en 1974 (reedicion en 2004). Una òbra es una votz e, de còps, lo tèxte dich pren una autra dimension. Ben sovent es la poesia que conven lo mielhs a l’exercici, encara ligada a la musica, au dire.
Ne legir mai
Entrevista : Isabelle Loubère
Comediana e contaira installada a Sabras, au país deu Bernard Manciet, Isabelle Loubère que hè vàder contes e espectacles en aqueth país extraordinari. Hembla de teatre, de paraula contada, jogada, cridada, chebitejada, cantada, collectada o enqüèra radiofonica, qu’escota e qu’observa au son país abans de’n transméter la poesia, la rudessa e la memòria. Que cultiva la hami de har víver aqueth contèxte rurau, sus l’empont e suu terrenh.
Ne legir mai
Nidus Haereticorum
Conéisser e saber parlar de l’eretgia catara, aquò fa partida de la panoplia de l’occitanista letrat acomplit
Ne legir mai
Los Grands Fagotiers
’Quò fai tot juste cent trenta quatre ans d’aquò que lo Françoàs Grabié, chansonier d’Ussel, celebrava dins una de sas chansons Lo grand Fagotier d’Ussél, personatge meitat legendari, paubre tròç que lo monde cranhavon quauque pauc, « passat mestre en marauda » qu’èra pas.
Ne legir mai
Arbres d’en çò nòstre (Entre sciéncias e racontes)
Perqué los grifols an las fuèlhas brilhantas e ponchudas ? Quines son los diferents usatges del fraisse e del sambuc ? E d’ont venon aqueles agulhons corbats cap al sòl de l’agalencièr ? Puèi, perqué las fulhòtas del tremol quitan pas de bolegar ? Iveta Balard nos balha sas pròprias responsas, entre realitat e sòmi…
Ne legir mai
Libres : Joan Ives Casanòva, L’Eternitat estraviada, edicion l’aucèu libre.
Son quatre nòvas que nos fan viatjar entre Irlanda, Corsega, Nauta Provença e Londres que nos liura aquí Joan Ives Casanòva. Un libre de mai per un autor que saupèt fargar una òbra rica e exigenta tant en pròsa coma en poesia.
Ne legir mai
Andriu Berry, Les Esprits de Garonne
Ne’n damòra quasi pas una quita tralha. Dus articles de Gui Latry e Miquèu Wiedemann pareishuts en 1997 dens la revista universitària Garona, de Bordèu.
Ne legir mai
M’aboni !
-
Abonament al Diari (1 an - 6 numèros) 30,00 €24,00 €
Anóncia
Los darrièrs articles
Los darrièrs clips
