Racontes en lenga d’òc, d’una partida dels sovenir d’adolescent de Zéphirin Bosc, dit Sefir, quand quitèt le collègi e se trobèt dins l’obligacion de dintrar dins la vida activa, coma domestic agricòla, pastre de montanha, boièr e dalhaire en Carladez puèi en Viadène. Filh d’una familha de vinhairons de la valada d’òlt e desena naissença d’una frairiá de dotze, trabalhèt entre 1943 e 1947 de còp en còp dins aqueles mestièrs que se sonavan vailet de bòria. Après una vida plan emplenada, se consacrèt, tre la retirada, a l’istòria locala, a la defensa e promocion de sa lenga mairala : l’occitan, per son escritura e coma manteneire e majoral del Felibritge.