Occitan 2.0
Sèm dijòus, es jorn de poesia : descobèrta, lectura, escota, comentaris, questions, escambis, mesa en boca, restitucion… Los plasers son variats.
Ne legir mai
Mesura del temps present ?
Uèi, Dòna Laregenta a programat sa sesilha de matematicas : las unitats de mesura. O legiguèt a de bon dins son Manual Grand de Pedagogia Pedagogica : cal partir de çò que los enfants sabon ja (que òc, semblariá que foguèsson pas de paginas vuèjas e que ne saupèsson ja un bricon). Alara, los questiona, lor demanda, los perdequeja, los interròga, se fa mestièr lor tirar los vèrms del nas…
Ne legir maiQuin trabalh !
Clar es pas un pichòt : ten 4 ans. Aima pas l’escòla, aima pas trabalhar, aima pas aver de consignas. Aguèsse la causida, demorariá al canton jòcs, o dins la cort, tè, o, encara melhor : a l’ostal !
Ne legir maiSe petaçar
Diluns, Poma a demandat d’ajuda per li nosar los correjons, per li botar lo mantèl a l’endreit, per li dubrir la boita del gostar, per… per… A la fin de la jornada, son regent ne pòt pas mai e, a la enièma demanda li respond : « Aquò o sabes far, petaça-te ! ».
Ne legir maiMercé plan !
Una causa solida : d’unes parents son ben sovent boca badanta davant la meravilha qu’es lo dròlle o la dròlla, çò que ditz, çò que fa… Çò que se sap mens (o que se ditz mens) es que, de còps, se pren un cat per una lèbre. Ne vòli per exemple l’aventura seguenta.
Ne legir mai
