Òmis e femnas de letras, coneguts, mesconeguts o desconeguts, botats en lum per Hervé Terral.
Jol pseudonim d’« un Indigèna », s’escond Jules de Gounon-Loubens. En 82 ans d’una vida plan completa, aquel senhoret de Lauragués aguèt lo temps d’èsser oficièr de marina, de visitar lo vast glòb, d’aprene de lengas, de far un temps lo director industrial en Belgica, d’escriure d’obratges sabents.
Ne legir maiJean-Bernard Lafon a l’estat civil, d’escais-nom lo « Michelet del Miègjorn », escriu al ser de sa vida : “Aviái tot sacrificat al Miègjorn, e, amai que n’aja pas jamai testimoniat la mendre reconeissença a son istorian, contunhavi l’òbra entrepresa sens broncar d’un pas.” En efièch, l’òbra es la d’un poligraf d’amplor que botèt al còr de son trabalh sa traduccion (1868) de la Cançon de la Crosada (a costat del Roman de Jaufré, 1855, de Fierabras, 1856, de la primièra partida de Flamenca, 1860.
Ne legir maiDe Boucoiran, ne mancava pas a Nimes al sègle XIX – amai i a un vilatge nommat aital dins lo canton de Quissac. La familha es originària de la Gardonenca vesina, que i fargava de debàs a l’entorn de 1660.
Ne legir mai« Nasquèri un jorn de vent, dins un mont de bruga al solelh. Aquò arribèt dins qualque bòsc d’aliguièrs e de garrics verds, suls confinhs del Rosselhon e del Lengadòc, cap a la tresena ora del vèspre, qu’es l’ora de las vèspras. Ma maire èra anada culhir d’arboças o d’aglans, o sabi pas qué ? O benlèu obeïssiá dins l’abís de sa carn a aquel azard divin, aquel Dieu azardós que pòrta en totes luòcs l’òme en cropa. Cresi al destin coma a la ròsa. » Tot Delteil pòt tenir dins aquelas qualques linhas : òme d’òc, crestian dels temps primitius, panteïsta grèc, etc.
Ne legir mai
Abonament al Diari (1 an - 6 numèros) 
Vos prepausam de vos abonar, en dos clics, a una letra regulara que vos tendrà assabentat·da de las sortidas dels novèls Diaris papièrs e de la publicacion d'articles novèls.
