Qué i auriá donc de comun entre una drolleta de la vila sos son presseguier, un petit pastre perigòrd darrer sas gairas crabas, e un estrange monarca sitat sus una cadièra de bòsc dins una cròsa sos una font ? Un tresaur de segur, mas d’una espeça especiala. D’aquelas riquessas, si las venem a trobar, ne donarem a Èva, per la quala aquaus contes son estats escrichs. Mas si vos despachatz de rejúnher la dròlla, lo bargier e lo rei, mageni n’i aurá tanben per vosaus.