L’anma del poèta Franc Bardòu parla sovent de lutz. Mas la quista de la lutz a un nom plan pauc misteriós per aqueste autor, passionat d’anarquisme e de gnosticisme. La ditz « fotografia », una passion eretada fòrça jove, del sieu paire. Dins aqueste recuèlh, l’artista s’es adonat al plaser de confrontar creacion fotografica e creacion poetica. A cadun dels seissanta poèmas correspondrà donc aicí una fotografia, ligats totes dos a una tematica que li es fòrça cara : l’evocacion de l’Aragon Naut, tèrra libertària, nafrada puèi desertada, poblada de sòmnis, d’ideals e d’espèrs, de dignitat, d’orrors remembradas, de gaug e de dolors. Res de comun, o auretz plan comprés, amb una brocadura toristica.

T’ai vista tèrra revoltada,
a l’aflat dels vents matinièrs,
quand encara disián possible
las fonts, los rius entre los gorgs,
los bauces incommensurables,
l’anar de l’uman liure e fièr.

Èra abans la nuèit dels lops
que s’apasturan subre’ls pòbles,
abans las dralhas sanguinosas.