Las cançons de vilatges, biaisses d’imnes locals, se multipliquèron en Occitània – tanplan coma dins d’autras regions – essencialament entre 1850 e 1950. Una de las mai ancianas, la Tolosenca, compausada per Lucien Mengaud en 1844, influencièt sens cap de dobte bravament de composicions posterioras. Cantar sa vila o son vilatge (en occitan per l’escasença) demòra uèi encara una faiçon de se posicionar per rapòrt als autres, a las vilas vesinas, mas tanben de revendicar la siá cultura a respècte de la lenga dominanta. Delà los lòcs comuns que pegan a-n-aquela mena de composicions, i descobrissèm de tocants e passionants testimoniatges istorics, etnografics e lingüistics, que son aitant de convits al viatge dins l’espaci mai lo temps.