Lo pichon pòble de la forèst se plora. « De qué diriatz se qualqu’un veniá, un bèl jorn, vos sacar defòra sens cridar res ? Es pr’aquò çò qu’arriba a las bèstias que vivon pels bòsques, quand un boscatièr s’amena, quand un fuòc s’aluca, quand i a un aigatge… Lo rainal, l’esquiròl, lo rat de camp, lo duganèl, la nichola e plan maites encara veson lor ostal espotit e lor vida cambavirada…Es essencial, per nòstres enfants, d’aprene a respectar la natura e l’environament, tanlèu que pòdon comprene.»