Cronica de Miquèu Pujòl.
Que’s passèc açò enas annadas 1980 e qu’agè gràcias a Francis Fourcou e Jean Fléchet era chança d’i participar : eth cinèma que s’avisèc que i avia un espaci a conquistar, eth dera lenga occitana e deth país on se parlava encara.
Ne legir maiQuin parlar d’un lòc tan celèbre e que tot just ai traversat en torrombiòla ? Ren que no sabi de Niça, sonque en imaginacion. Mainat, qu’entené a parlar dera Còsta d’Azur, un país on no i a pas d’ivèrn ça disian, e on vivian en palais eths miliardaris, autan díser eth Paradís sus Tèrra !
Ne legir maiTot just se la vi dançar, mainat, ara fèsta votiva, enas annadas 40/50 puei que la tornè véser dançada per grops folclorics e tanben en bals bigordans on no som james estat deths mes lançats…
Ne legir maiQue m’ei demandat de parlar de Brassens sense parlar ni de son òbra ni de sa vida. Que sobra alavetz ?
Ne legir maiN’au cerquetz pas sus cap de carta de uei ! E se sabiatz on se tròba Arrous, n’auriatz cap er’idèa de cercar un club esportiu en parelh endret !
Ne legir maiAth debut qu’èra eth Vèrbe, uei qu’ei eth Nombre ! No cresi cap qu’agem ganhat a cambiar. Dera paraula, dera oralitat, era umanitat que passèc ath manuscrit, ara grafia, que’s podia fèr calligrafia, güèita que uei que passam tots ath tapuscrit. E güèita qu’aqueste se tròba despassat peth numeric. Era letra que dèisha era plaça ara chifra, e chifras que son punts sus ua linha.
Ne legir mai
