Sèm còpsec emplonsats dins l’univèrs de Mickaël Vidal : una votz bruta e esmoventa, un son de clarineta caracteristica, una inspiracion totjorn fisèla a las musicas tradicionalas de Carcin. Son primièr album apareis a l’encòp coma una afirmacion estilistica e coma un escapol de reflexions. Pausa aital un vejaire eclectic de sa musica en tornant balhar un sens personal a las expressions popularas : del Carivari a las vèspras faceciosas, del planh murtrièr a la contestacion agricòla, del conte al bal. Al fial dels tròces, la suspresa se desvela, los ambients van e venon, las lengas se desligan. L’occitan i ten una plaça importanta, puèi daissa l’espaci al gallò e al francés. D’autras voses sorgisson, d’autras melodias grelhan. Es ora de préner La Pausa.