Mai de 30 ans après la publicacion de son Òbra poetica, seguida de quauques rares recuèlhs coma Dotze taulas per Nòstra Dòna o Ai tres òmes a taula, a miègjorn, avètz aicí tota una part demorada inedicha de la poesia de Joan Larzac. Un silenci editorial trencat ara amb Se rauqueja ma votz, que lo poèta jamai a pas quitat d’escriure al long del temps e de la vida. Aicí, la poesia de Larzac acara totas las fàcias de l’umanitat, a l’escota dels trabucs e dels espèrs del monde, uèi coma ièr : interrogacions sus l’existéncia coma contemplacion dels païsatges del Liban o del País d’òc.