La filosofia de Brassens
Segur, Brassens se voliá pas filosòfe, mas sos tèxtes traïsson una filosofia, al sens d’una certana vision de l’existéncia, de l’èsser uman, d’un art de viure.
Ne legir mai
Lo jòc contra l’espòrt
Dins las annadas 70, l’umorista Coluche pòt lançar, dins una sceneta famosa : « Eh, va donc, eh, sportif ! ». L’esportiu i es supausat pro nèci : se questiona pas, pensa pas, s’afòga per una activitat derisòria.
Ne legir maiL’escritura femenina, existís ?
Noirits de silenci / Gorjats d’ombra / Los astres se semblan me semblan / Coma aitant de questions pausadas / A tota aquesta escuresina
Ne legir maiLemòtges, un nom...
Es de mal imaginar çò qu’un significant pòt representar per un subjècte uman, los ressons que pòt far nàisser en el, los efièits qu’i pòt crear, l’existéncia a la quala pòt engatjar. Prenèm lo nom « Lemòtges », per exemple. Per d’unes va evocar espontanèament los esmalts e la porcelana, o una famosa esquipa de basquet, o lo fait de se far « limotjar », valent a dire disgraciar, privar de sas responsabilitats, de son pòste , o tot aquò a l’encòp.
Ne legir mai
Ieu sabi un conte...filosofic !
Al costat del conte tradicional existís lo conte filosofic. Nascut al sègle XVIIIen, aqueste genre literari es totjorn una istòria fictiva que permet a l’autor de criticar la societat de son temps, lo poder en plaça, e de transmetre d’idèas de portada filosofica : costumas de la noblesa, regimes politics, fanatisme religiós o autres corrents filosofics, etc. Repren la construccion del conte tradicional, amb qualques unas de sas formulacions, coma “Un còp èra…”, dins la mira de se sostraire a la censura regnanta.
Ne legir mai
Lo miralh dels idolatras
Se ven de publicar un sirventés de l’autor de l’inoblidable Antonio Vidal . Un sirventés, valent a dire – despuèi l’epòca del Trobar – un poèma de ruptura : aicí, ges d’amor cortés, mas un crit, terrible, moral, politic, existencial. En quatre cants, un crit imprecator que te pren, tanlèu lo començar, e te laissa pas.
Ne legir mai
