Lo Diari n°77

O sabiatz que festejàvem nòstres 15 ans fa un parelh de meses ? S’o avètz mancat, un pòdcast àudio veniá celebrar l’eveniment, lo podètz encara escotar sus totas las plataformas. Se tròba èsser lo primièr d’una seria qu’esperam fruchosa e que nos ocuparà una bèla part de l’annada que comença. Que vos siá bona aitanben.
Tot aquò per dire que long de sas qualques annadas de vida Lo Diari a pausat lo bagatge dins plan de vilas diferentas. Mas ne sèm segurs : degun d’entre vosautre·as s’esperava pas a nos veire viatjar cap a Orlhac. Comencètz pas de rondinar, o sabèm qu’es la vertat ! Alavetz, perqué Orlhac ? Ja perque voliam anar en Auvèrnha, e las envejas aquò se deu pas refrenar bona gent. I èrem pas encara anats, caliá absoludament comolar aquela manca. Puèi per la suspresa, la descobèrta. Aital sèm : pausam maleta e paleta e avant de quitament desbagatjar nos disèm « bon, e ara de qué i a de far dins lo canton ? ». E a cada còp vesèm que las activitats e las iniciativas localas son pas de manca. Jutjatz-ne : un papa, de festenals, un felibre, de literators, de carrièras enteatradas, qualques especialitats e passejadas…
E enfin, tresena rason : nòstre òste, l’Institut d’Estudis Occitans de Cantal, que nos para la man per aquel numèro. Eles festejaràn lors 50 ans en 2024, èra doncas l’ocasion per anar veire un pauc çò que se passa a l’ombra del Telh, dins e còsta l’Ostal del meteis nom.
Nos coneissètz, tenèm pas en plaça : per aquò anirem tanben landrar en defòra de la vila, per los plombs, los puèges e los espacis imaginaris. Fantasierós, nòstre viatge ? E ben aquò’s aürós !