« Estranha creatura, aquela Civadòna […] La Civadòna èra una Mandra ; solament, aquel escais nom atavic, que teniá de la siá maire, voliá dire dins lo país a l’encòp guèine feme e puta. »
Atal comença, al segond capítol, lo retrach de Domnina, l’eroïna eponima de Pau Arena, dins un roman en francés publicat en 1894, revirat en lengadocian per Miquèl Gonin e Loís Gaubèrt. Mas alara, cossí l’autor n’arriba a portar « aquela eroïna
païsana comparabla a las pus grandas eroïnas » al nivèl d’una Antigòna o d’una Fèdra provençala ?
L’amorpassion, lo sens de l’onor son universals e transmudan aquela istòria en una mena de tragèdia grèga. E çaquelà, tre lo
primièr capítol, sentissèm qu’aquela Provença tradicionala e un bocin aracaïca qu’anam landrejar camin fasent, serà l’encastre d’una aventura de l’eissida fatala. Ne direm pas mai, mas aconvidam lo lector a se congostar d’una istòria esmoguenta, narrada aicí dins un lengadocian blos ; biais urós de tornar a la lenga nòstra un tèxt que parla de Provença en francés ; atal coma d’autres passaires de la lenga, Cantalausa, Andrieu Lagarda, nos an permés de legir en lenga nòstra las Letras de mon molin de l’Anfós Daudet, contemporanèu e amic del Pau Arena.