Bastit ‘ma un juec de taròt inventat, De Mòrt Viva explòra l’idèa d’un paganisme contemporanèu en diètz òdas jubilatòrias, umoristicas e espiritualas. L’occitan auvernhat s’impausa a l’escupidor, en desplejant son malhatge metaforic e polisemic, plen de la candor d’una lenga freschament trobada. La melodia nais dau mot, lo poema dona vita a la chançon, dinc una forma que podriá rapelar de luenh, mas sens l’erudicion, l’art daus trobadors. Totjorn ibrida e exploratòria, la musica de Sourdure se descrubís daus biais inespeitats. Emportada per una armada de percussions e d’instruments a vent, la votz pren naturalament sa plaça fòrta, e gosta la lenga ‘ma un vin macerat.