Dins Ciutat, a Carcassona, avèm un teatre grand, mas comptetz pas d’i véser pèças dramaticas pel Festenal d’estiu : solament d’estelas passidas dels cauds-potons internacionals que se veson de pertot dins una sansonha universala…
Ne legir maiDe la A a l’isèda, se passàvem per un jòc d’explicas suls jòcs de tota mena.
Ne legir maiSe sabiatz lo complicat d’èsser cronicaire. As totjorn la crenta del subjècte tematic que te van demandar d’espepissar e soetariás que los melhors especialistas prenguen part a la revista ont escrives. Mas vaquí que t’arriba la question de tractar : aqueste còp, la musica « rock » (o « ròc » en occitan).
Ne legir maiPer un trin qu’arribava en gara de La Ciutat (e que quitament èra pas un TGV ont respectar la distanciacion e l’interdiccion de se manjar un crostet), de qué passèt pel cap dels fraires Lum per mandar milions e milions de personas dins unas salas escuras !
Ne legir maiNiça : Occitània s’acerca de Piemont e d’Itàlia. Una justificacion per marcar d’una -a la fin dels nòstres mots. Una marca clara de nòstra latinitat, alara que se compren pas brica – Passejada dels Angleses obliga ? – qu’en francés la vila pòrte un nom anglés : Nice, very Nice ! Un justificatiu per las oficinas
de torisme ?
E los contaires de dire causas tant imaginàrias que van totjorn mai luènh que las realitats de la vida vidanta. A la debuta, èra la Paraula.
Ne legir mai
