Per un trin qu’arribava en gara de La Ciutat (e que quitament èra pas un TGV ont respectar la distanciacion e l’interdiccion de se manjar un crostet), de qué passèt pel cap dels fraires Lum per mandar milions e milions de personas dins unas salas escuras !
Ne legir maiNiça : Occitània s’acerca de Piemont e d’Itàlia. Una justificacion per marcar d’una -a la fin dels nòstres mots. Una marca clara de nòstra latinitat, alara que se compren pas brica – Passejada dels Angleses obliga ? – qu’en francés la vila pòrte un nom anglés : Nice, very Nice ! Un justificatiu per las oficinas
de torisme ?
E los contaires de dire causas tant imaginàrias que van totjorn mai luènh que las realitats de la vida vidanta. A la debuta, èra la Paraula.
Ne legir maiMe fau brandir las pelhas e me ganhi una marrida reputacion dins la mesura ont ai pas remés ma cronica dins lo delai impartit, mas pareis que qualqu’un-a agèt la meteissa idèa de tematica que ieu e i soi doncas de trapar un subjècte novèl en ensajant d’aicí d’ailà de gardar quauquas referéncias a Brassens.
Ne legir maiEn aquesta annada dels Jòcs Olimpics e en fin de temps de confinhament, es enfins ora de tornar parlar d’espòrt.
Ne legir maiQu’es aquela tissa menada amb perseverança de voler anar a tota fòrça faire una virada sus Mars (e vos parli pas d’aqueles que se vòlon metre sus lor 31 e s’i anar installar), dins un esperit batalhièr (vertat que Mars èra lo dieu latin de la guèrra, un bon A-res estimavan los Grècs !) o per lipetariá (Mars es lo nom d’una barra de chocolat, non ?).
Ne legir mai
