Dins lo libre de racontes que pareis uèi, l’autor nos convida a una passejada dins lo temps, en daissant córrer son imaginacion, en tot rencontrar, de còps que i a, d’eveniments vertadièrs del passat o del present. Dins un biais de dire ric, gaibeja l’umor, l’ironia mas tanben lo seriós quand evòca d’eveniments istorics. Las gravaduras d’Andriu Bonhomme nos porgisson un punt de vista en totala armonia amb los racontes.

Aquelas istòrias de colombs, que se debanan per una màger part en Perigòrd, l’autor, tot naturalament, a volgut que fuguèsson reviradas en occitan. Joan-Claudi Dugros l’ajudèt dins aquel pretzfach.