Los que seguisson las cronicas literàrias d’Hervé Terral dins Lo Diari sabon benlèu qu’aquel sociològ de l’educacion s’es totjorn interessat al passatge del sègle XIX al XX tal coma foguèt viscut pels educators (regents e professors) de la Republica, actors de terren mandats portar e aplicar la novèla pensada educativa de Jules Ferry e sos collaborators. Observaires fins de las evolucions de la societat, lor devèm d’aver descrich e escrich çò que vivián e vesián, coma de vertadièrs etnografes. Vint-e-quatre tèxtes d’aquela epòca se tròban aquí presentats e espepissats, de documents precioses qu’amagan pas res de la situacion de diglossia e de marginalizacion de l’occitan, tanben contrabalançada per l’interès de mèstres coma Antonin Perbòsc o Prospèr Estieu.