Los trobadors dau Lemosin inventeren l’amor, la chançon, la chançon d’amor. Meteòr tant prodigiós coma fugidós, veguerem nàisser a l’entrada dau segle XII sus las terras lemosinas una poesia lirica en lenga d’òc que s’afranchís daus temas religiós. Queu fenomène culturau, que retroniguet dins tota l’Euròpa, de l’Anglaterra a l’Alemanha, en passar per l’Espanha e l’Italia o jussinca la Ongria e la Palestina, demòra sens equivalent. Gérard Gonfroy, qu’ensenhet l’ancian francés e l’ancian occitan a Peitieus e Lemòtges, un daus rares especialistas francés de la lenga daus trobadors, presenta un libre-soma, bravament illustrat, qu’assembla un vintenat de trobadors dins una seleccion de lors poemas tradusits en francés e comentats, emb quauques elements de vita quotidiana, prumier tòme d’una antologia sus los trobadors de Novela Aquitània.