Ensenhar l’occitan es rock’n roll

Sabèm totes, enfin, aquels dins l’occitanisme que son pròches de l’educacion, valent a dire un molon d’occitanistas, que l’ensenhament es « qualqua ren ». Una aventura. E es sovent rock’n roll… o R’Òc ton ròtle !

Complicacions, ja perqué far professor es ren facil cada jorn. Que la vita nos es rendua complèxa, o sabèm de còups. Mas en mai, i ajustam de constrenchas, far professor d’occitan. E v-oèi, una lenga qu’es socialament en reculaia. D’oraris a desfiar un jove, de trabucs d’emplec dal temps, e mai de vòutas d’empachas a l’inscripcion. Lo darrier escalon de l’establiment. Un pauc de marria fed o de marria volentat en mai, e bom crac ! Lo cònte es ren acabat, qu’a manco començat.

Mas. Devèm atirar de joves dins un eatge que cercan de cauvas mai atrasentas, amb de còdes pròpres, a costat dal corrent dals adultes, o dins lor corrent.

Mas qué rapòrt amb la música dins tot aquò ?

Justament, la música. De còups la música a salvat nòstra ànima. Èra la raïç resistenta de nòstra umanitat dins una environa d’empachas. Una cançon doça dins un molon inuman.

Coma l’occitan, la música sièrve gaire, dion d’unos, mas fa d’a besonh !

Se’n avisam amb emocion de corses començats en principi d’annaia qu’i èran d’escolans resistents o de pioniers. E avèm repilhat l’energia e nos a ajuats de tenir en escotant amb emocion Se Canta, Vivèm totjorn en montanha, Copa Santa, e mai… los nòstres totèms vivaroalpencs coma Lou Dalfin (bèstia aqüatica simbòla dal Dalfinat) qu’es lo nòstre grop de r’òc(k) lo mai celèbre, Lou Seriol (l’eschiròl), Lou Quinse. E per susprendre encara mai los escolans per lor donar enveia de cavar mai la matèria occitana e sortir dals estereotipes qu’aurian poscut aver, de grops r’òc d’autras regions occitanas amb Crestian Almerge (Chuck du Berry, per exemple), Goulamas’K (Mon país, per ex.), Dupain (Feniant)… Per los amators mai ponchuts Sonoloco (Nos sem aquí), Boisson divine (Libertat per exemple), Courtial X Kogane (Prima), los hardaires Hantaoma (Las Trèvas del Castel) e de pichons novèls coma Brama (Ma Jòia) e ne’n ai obliat de segur… Sensa parlar de rap, ragga, electro e tradicionals, polifonics, jazz, per balètis…

Òc, la música es un domèni que dins l’ensenhament es incontornable. E permete de far de bruch, un pauc la pòrta dubèrta en fin de cors. Per rendre la vita mai r’òc. Per mandar la pompa, mandar lo bochin… e mandar lo ròc.

Coma l’òc o lo ròc que rotla, al mitan de tan de trébols. Per s’i estacar, e pantaiar de melhors lendemans, òc, yeah !