Massilia – 40 ans de sound system tradicionau sens plan de carriera

Pas mai que lei 30 ans, fin finala. Viáu ben que fa longtemps, mai es pas coma s’aguessiam agut quaranta ans subran ! Es un pauc artificiau, quaranta ans. Pasmens l’activitat a chanjat. Es pas coma si lo Massilia de quaranta ans fa fasiá quaranta ans !

Li pensavi pas. Aprèp, fas pas lei cavas en pensant que ti vas rompre lo morre, fas per que siegue perenne, pas per quaranta ans, mai per que dure un brave moment. Lo sol que li pensa es Sicre. Mi soveni, fasiam d’acamps ambé de tipes, e Sicre disiá « d’aquí quaranta ans, lo mond diràn “aquí l’aviá machin, discutavan” ».

Fa longtemps que diam qu’avèm reïnventat lo folclòre, rebastit de cavas. Segur, si fa sus lo lòng tèrme. Es pas lo destin que nos mena a quaranta ans de carrièra, son lei decisions qu’avèm presas, la direccion qu’avèm causida… E puèi lo fach de voler èstre lo grope dau posse, dau barri, per extension de la vila, de la region, ti dona l’amira d’estre lo rebat, lo resson dei preocupacions dau monde a ton entorn. Tanben lo fach d’aguer la man sus l’otís de produccion, ò de l’aguer fisat a de monde que son sus la mema dralha que nautrei, d’aguer una environa de trabalh mai familiala que comerciala, nos a ajudats. Per definicion, lei correires de fons duran mai longtemps que lei esprintaires, emai lo monde se’n sovengan mens.

Vò, mai la longevitat fa que, pauc a cha pauc, vas amalgamar de cochas generacionalas que ti van seguir. Cantam pas per lo monde que nos escotava quaranta ans fa, emai siegan encara aquí, mai tanben per lei que nos an descubèrt un an, dos ans fa. E fau èstre representatiu dau vièlh tant coma dau joine, avèm un fum de cançons que parlan d’aquò, Les papets, les minots, eca… Es en rapòrt ambé lo ròtle qu’avèm, tre qu’avèm començat a quichar sus lo fach de venir cantaires folclorics, èra part dau quasèrn dei cargas.

Es totjorn estat nòstre truc, nos metre en fàcia dei jornalistas musicaus francés, que dins leis annadas 90, definissián lo rap coma la musica dei joinei de banlega, trobaviam aquò completament con ! Amai n’èri un, ieu, de joine de banlega, doncas… Nos semblava un enfumatgi, un biais d’amagar ce qu’eriam dins la realitat. Per pas veire que fin finala eriam connectats ambé de cavas mai ancianas que la cançon francesa, lo folclòre en fach, qu’eriam a renosar ambé de foncions de la musica qu’èran estadas eradicadas. Li faliá metre ce que sabián dins la balança alòrs que li conneissián ren. Èra malaisit per elei de parlar de quauquaren que conneissián pas. Georges Lapassade !

Nos aimava perqu’èra desestabilizant per de tipes coma aquò, ambé son discors sus la banlega e tot. L’endurmèri en li cantant de breçairòlas bearnesas, èra bearnés lo tipe. Fasiá lo penequet dins lei lòtjas d’un grope qu’era censat èstre un grope en rompedura e tot, e aquí i a un tipe en trin de li cantar de breçairòlas ! De l’autre latz, avèm rescontrat de monde que son estats capables de nos definir bòrd qu’eriam la tèsta dins lo guidon. Rescontrar de monde coma Sicre, coma Castan, a chanjat la vida dau Massilia. Nos a permés de compréner ce qu’eriam, ce que fasiam…

Es totjorn estat una fòrça. Chasco còp que rescontravi de gents que fasián coma ieu, mai qu’avián pas aquela vision, èra triste, i aviá una pauretat. De gents qu’an capitat, dins lo rap francés, aurián agut aquelei rescòntres sarián estats mai urós, ne siáu segur.

Pas sonque. Rescòntri encara de joinei rapaires, e quand comenci de li parlar d’aquò, de sa foncion, capisson qu’es pas sonqu’un truc d’ego, de show business, mai qu’es quauquaren qu’es censat participar a l’amelioracion de la vida comuna.

Èra d’abòrd una idèa de Manivette Records. Ce que nos a agradat, èra de far de disques a la jamaïcana, de 45 torns, ambé la cançon en fàcia A e la version instrumentala en fàcia B. E lei cançons son vengudas la proprietat dau monde. Lo Òai, 2 B Frit Confit, son de cançons qu’auvi cantar per de gents…

Que sabon meme pas que i a un autor ! L’idèa dau labèl èra de metre aquò en avans ; un còrpus qu’es d’actualitat, realizat coma l’auriam aimat realizar a l’epòca. Es pas nòu per nautrei de tornar cantar lei cançons. Ce qu’es nòu es de leis interpretar sus un ritme nòu, encara que. Per ieu lo brega-funk brasilian sembla lo rub-a-dub. Diriáu coma lei Jamaïcans, avèm fach un riddim novèu. Ven dau sound system aquò, a l’epòca aviam un novèu disc, cantaviam nòstra cançon sus la version, l’endeman un novèu disc, tornaviam cantar la mema cançon sus un novèu riddim. Lei Massilia Box, son 20 disques, ambé la version, lei disques coma n’aviam a la debuta. Mete en exèrgue l’importància que donam a la fòrma, que fèm una musica de fòrma. Fèm de reggae, siam pas de cantaires, siam de cantaires de reggae. E meme siam de DJ !

Per festejar aquelei quaranta ans, i aurà un fum de cavas, dont aquelei presents, que son jamai estat enregistrats sus lei disques de Massilia. M. Spock es lo premier tròç que faguèt lo Massilia en estúdio, en 87. E Aïolilili, lo premier qu’avèm enregistrat entre lei caissetas e Parla Patois, per una compilacion dau labèl BondageNDLR : Bondage èra labèl independent francés, pionièr dau ròck alternatiu, ambé de grops coma Béruriers Noirs, Ludwig von 88, Parabellum, Washington Dead Cats, Kortatu.... Un tròç supèrbe. Una traça de vida. Lo tròç vira a l’entorn dau raggamobile, lo camion qu’aviam per anar en virada a l’epòca. Lo moment que parla dei condés que nos arrèstan, « faut croire qu’à chaque fois on s’en sort à la faveur du doute », aquò mi fa rire ! Es un pichòt film sus lo Massilia Sound System de la galèra, que. Ai quichat Papet J per qu’enregistrèsse la cançon. Mi disiá « es un pauc adolescent », mai es aquò que m’agrada ! E puèi es pas mau, ai degut reliéger lei lirics de M. Spock, es encara actuau, parla d’un tipe qu’a totei lei chanças per capitar mai qu’a pas lo bòn profieu, que ven d’alhors. E puèi tanben Manivette Records va refar paréisser de vinils de Massilia que si tròban pus, ambé un supèr sòn. Es si metre en rapòrt ambé l’energia dau moment, qu’avèm l’atge de nòstreis artèrias. Fau esperar d’innovacion de la part de la joinessa, nautrei avèm lo drech de n’aguer un pauc mens.

Ne sabi ren. Tant deman, trobam l’idèa geniala e li tornam. Avèm jamai fach de plan de carriera, anam pas començar uèi ! Siegue un plan que desiram pus ren far (rire) !