Poèmas occitans
Leis edicions Jorn publican regularament d’autoras e d’autors de referéncia e capitan tanben de faire conéisser de votz novèlas. La creacion poetica actuala i tròba un espaci d’edicion de qualitat, exigent e dobèrt.
Ne legir mai
Sale caractère
Sèt annadas passèron dempuèi lo darrier album Massilia. Una chifra quasi simbolica, mai leis inventors dau ragga balèti son pas supersticiós, non ! Son puslèu d’actors infatigables, en plen dins la realitat, fidèus au micrò coma un marin l’es davant lo grand larg e son salabrum. E aquesto còp, son encara mai engarçats que de costuma, campions de la « brega » per rebutar totei leis « embocans » de la vida !
Ne legir mai
Setòrias
Lo títol d’aqueu tresen recuelh de Frederic Fijac fa de la vila de Seta un pòrt poetic, un luec per parlar au mond, mai tanben per l’escotar, dins sei trantalhs modèrnes, seis erranças. Seta, luec de poesia donc, amb l’evocacion de son famós festenau dei Voix Vives : un pòrt dins la paraula, mai un espaci qu’es tanben farlabica, susfàcia dei causas e esmarrament.
Ne legir mai
Metaf(r)iccions a Collisioncity
Un roman de Florian Vernet es totjorn un eveniment. La colleccion « Crimis » deis edicions de l’IEO li devon una granda part de lor catalògue. Quand es anonciada la sortida d’un libre novèu de l’un deis autors lei mai improbables de la literatura d’òc, devi avoar que l’impaciéncia me pren. Cada tèxte sieu, despuèi lei primiereis exploracions de Qualques nòvas d’endacòm mai o mai tard de My name is degun, es una escomesa : capita de se renovelar tot en demorant fidèle a un estile, una « marca » sieuna.
Ne legir mai
Lazarina Nègre, una escrivana d’òc a la fin dau sègle XIX
L’escrich en occitan, dins la segonda mitat dau sègle XIX, es largament dominat per d’autors masculins, sovent recampats darrier lo « mèstre » Frederic Mistral. Non fau pasmens oblidar leis escrituras femeninas.
Ne legir mai
Dins la tencha roja del vin
Res m’interessa plus. Leva-te per me vojar de vin !
De vèspre ta boca es la ròsa mai bèla de l’univèrs.
De vin ! Que siègue vermelh coma ta gauta
E que mos regrets siègon tant lèstes que tas boclas.
Omar Khayyam, robayat 16, revirat en occitan per Max Roqueta.
