Permenadas, barrutladas e barruteladas pels cantons d’Occitània…
« La Pouësio èro tant drudo, / La court baussenco tant letrudo, / En aquéu tèms ! Aviés aqui Vidau, aquéu / Que faguè milo tressimàci / Emé sa loubo ; Bounifàci / De Castelano, e, plen de gràci, / Bertrand de Lamanoun, e Rougié noun mens qu’éu », es ansin que Frederic Mistral nos fai cabussar amb son òbra Calendal au còr de l’univèrs medievau de la ciutat dei Bauç, un luec mitic a quauquei legas de son vilatge natau de Malhana.
Ne legir maiLa laguna, l’estanh, la mar e la lutz banhan sos cais, sas carrièras filan cap a la cima d’una garriga negada, testimòni dels oceans primitius. La santa Verge, fada enfachinanta, divessa venguda d’Itàlia, senhoreja sul pòrt per l’aparar de las tempèstas : Seta se destaca del continent, fièra e majestuosa.
Un barrutlatge dins la ciutat de Brassens es un convit al despaïsament tant tot i es diferent e particular. Sa situacion de « quasi illa » religada per de ponts que sautan las aigas de Taure jòga fòrça : fisicament, ja, passam dins un autre mond.
Ne legir maiA l’Extrèm Orient d’Occitània i a una ciutat, l’antica Nikaïa, o coma l’escriu lo bluesman poèta Joan Luc Sauvaigo i a : “montanhas dapertot, valadas que s’espòrjon toti devèrs la mar, devèrs la vila coma un còrs que si profonda emb ai braç tenduts”. Es aquí que s’installèron d’Homo Erectus, i a 400.000 ans, sus lo pendís dau mont Boron au site actuau de « Terra Amata » (vos conselham la visita dau musèu eponima). Lei foceans i venguèron crear un comptador, una vila sòrre d’Antíbol, de Marselha o mai luenh d’Agde.
Ne legir mai
Abonament al Diari (1 an - 6 numèros) 
Vos prepausam de vos abonar, en dos clics, a una letra regulara que vos tendrà assabentat·da de las sortidas dels novèls Diaris papièrs e de la publicacion d'articles novèls.
