Reciclatge de canilhas
A l’ora qu’es de bon far pensar reciclatge e reutilizacion, vaquí que Clar nos ofrís la possibilitat de reciclar una cronica ! Es pas de creire !
Aquel jorn d’aquí, Dòna Laregenta se passejava dins la selva de Bocognano. Coma se sap, Bocognano es en Corsega Sud, del costat de Vivario.
Se passejava, Dòna Laregenta ? Sola ? Non pas ! Èra en classa de descubèrta, amb un quarantenat d’escolan·as. Alara, per çò qu’es de se passejar…
Se trapa que dins aquela selva, per aquela passa, se podiá pas far tres passes sens riscar de pausar lo pè sus de canilhas. En linhas, en grapas, en vrac… d’erugas de pertot ! Imaginatz coma lo·as escolan·as se cridavan, s’espaventavan o se risián. De segur, lo regentum demorèt suau e imperturbable.
Naturalament, Dòna Laregenta se remembrèt l’anecdòta de las canilhas « professionalas », contada dins lo numèro 67 de vòstre magazine cultural occitan mai presat. La contèt a sos collègas sens far mai cas d’aurelhas que rabalavan aicí o ailà. Qualques minutas puèi, ausiguèt Clar s’estonar al prèp de Pluma :
Clar : « Te rendes compte, i a de pichons que sabon pas parlar ! Un jorn, dins la cort de l’escòla, n’i a una que diguèt a Dòna Laregenta que i aviá de canilhas professionalas ! »
Pluma : « De canilhas professionalas ??? »
« Ben òc, la pichona diguèt canilhas professionalas en luòc de dire canilhas concessionàrias ! »
Ba ! Tot batut e rebatut, concessionàrias es una profession coma una autra, e benlèu que se pòt veire endacòm de processions de concessionaris professionals ?
