Color Femna

L’umanitat a besonh de poesia. Es uèi mai que mai una realitat e una necessitat… La poesia dona a veire lo monde d’una mena particulara, segon lo punt de vista d’un òme o d’una femna que balha sa vision pròpria als autres, femnas e òmes, joves coma ancians. Artistica, divina, lirica, engatjada o contestaira, tota poesia cèrca a tocar la sensibilitat de los/las que la legisson o que l’ausisson. En mai d’un agach singular sul monde, son escritura es tanben un trabalh vertadièr sus la lenga, sus las nòrmas que l’artista pòt respectar e/o se’n desliurar.

Donar a legir de poesia a la joventut sembla pas causa aisida en defòra d’una classa… Çaquelà, al delà de transformar lo nòstre monde, la poesia fa partida integranta de la cultura literària que siá en occitan coma en francés. La literatura occitana se pòt pas realament comprendre sens ela.

A l’origina essencialament orala, un fum de cants se son perduts, fauta de supòrt grafic per nos los balhar. En Occitània, l’Edat Mejana marca una estapa importanta de la poesia, que siá femenina o masculina. Es aquel periòde qu’es estat causit dins lo libret Color Femna – Couleur Femme  per començar la passejada poetica de las autritz femeninas en Occitània. Trobairitz del sègle XII e poetessas mai contemporanèas nos acompanhan dins lor admiracion del monde, de la natura, de la nuèit e del jorn, mas tanben de lors sentiments umans coma l’amor, la dolor, l’espèra, la colèra e la revòlta contra las atrocitats de la guèrra.

Los 43 poèmas del temps de las trobairitz al sègle XXI s’adreçan a mantun public, escolar o non, afogat o simplament curiós de tot.  Lo libreton es acompanhat per un CD que nos transpòrta dins los mondes de sos autors… Suscitar l’espèra, per lo creator o lo legeire, quand la vida es tròp dificila a viure, la poesia permet de s’escapar, d’oblidar un pauc la realitat tan malaisida e estofanta…