Sus lei camins de Lafont
Robert Lafont marquèt son sègle XXen e la tota debuta dau nòstre sègle XXIen en pausant un agach particular sus l’espaci, leis òmes que lo trèvan, lor istòria, lors lengas, e en traversant lei confinhas dau temps dins una cavaucada intellectuala d’una rara amplor, butat per una curiositat e un vam inagotables. Avèm costuma de lo considerar coma un pensaire complèxe, exigent ; çò que pòu rebutar, de còps, lo legeire espaurugat davant l’immensitat de son òbra. Mai quau pren lo temps de s’arrestar e de portar un regard atentiu, se rendrà a l’evidéncia : l’escritura de Lafont e tot son encaminament (tan literari, scientific coma militant) son mouguts per un rapòrt sensuau e fisic au monde, una quista dau desir de vida que vai au ritme de la marcha.
Ne legir mai
