La Vida

« Veiràs : es eclectic » ditz l’artista, parant simbolicament son òbra al vòstre servidor. Esbòç de riset : se’n esperava pas mens d’un cantaire que lo sendarèl musical es un vertadièr viatge artistic. Occitània coma ancoratge, lo Monde coma asuèlh, o lo contrari. Lo compte es simbolic tanben : 50 ans d’una carrièra començada tre 14 ans ! Dejós las estampas de tampa, trapam pas una compilacion « best of », que sonariá tristosament los classes al cap d’un camin tròp percorregut. Son 3 disques que nos ofrís Eric Fraj, de qué far caber tot juste 50 cançons, ineditas a despart de « tubes » remeses en aiga amb un seguici de musicians fidèls e novèls. Pasmens, se pòt pas resumir a l’eclectisme aquel trabalh titanesc de recèrca d’un buf d’aire inspirat per tal de s’ofrir una segonda vida. Amagariá lo fait que tot i es d’una remarcabla coeréncia e qu’influéncias e lengas mescladas i miralhan un país sens frontièras que se perlonga tan que la tèrra es aquí a portar nòstres pès, un país colorat per sa Lenga d’òcre, un país de sorgas perdudas e de fonts trobadoras, una nacion poetica ont se lausan los umiles. Eric Fraj fa sieus los mots dels poètas, los mescla a sos vèrses e tèmas, virolejant entre filosofia, meravilhaments naturals e languinas mortalas. Per aqueste anniversari, de figuras al camin copat, se convidan : Dimey, Nougaro, ressonan en francés, Joan-Pau Verdier canta las amors passidas sul blues-ròck enfumat, Robèrt Martí dessenha las virgulas de sa pluma risarèla… Luènh d’èsser una pausa sus de laurièrs qu’una carrièra artistica occitana autrejariá pas qu’a pro pena, La Vida nos fa un present : la mòstra d’una exigéncia absoluda. E aquò dura dempuèi 50 ans !