OVNI(s)

OVNI(s) se debana en 1978 dins l’encastre d’una institucion francesa unica al monde, lo GEPAN ! Ara nomenat GEIPAN, es lo burèu cargat d’observar e analisar los fenomèns aerians pas identificats, al dintre del CNES, lo Centre Nacional d’Estudis Espacials, a Tolosa. Dins las annadas 70, las socopas volantas èran de mòda en çò nòstre, que siá a la television o dins la literatura. En un temps de menaça de guèrra nucleara, çò que veniá del cèl meritava una explicacion ; e lo racionalisme del govèrn francés menèt a la creacion d’una oficina plan poetica !

La seria es a l’encòp una comèdia ninòia e un polar de sciéncia-ficcion que se i crosan d’intrigas politicas, scientificas, amorosas, e tanben un grand mistèri. Seguissèm Didier Mathure, scientific rigorós e sceptic, que pauc a pauc se va daissar ganhar per l’estrambòrd de sos collègas doçament tocats e per l’idèa d’una vida extraterrèstra. Es a l’encòp Mulder e Scully mas la còla del GEPAN es mai pròcha de la de Scooby-Doo que d’aquela de X-Files ! Mena d’enquèstas inspiradas d’observacions vertadièras, coma aquela bola de lum que travèrsa la rota e que se revèla sonque èsser una bola a facietas d’un concèrt de Jean-Michel Jarre tombada del camion… OVNI(s) camina plan-planet sus un fial leugièr entre mistèri prigond e umor catimèl.

Los creators Martin Douaire e Clémence Dargent, joves trentenaris, an tornat crear las annadas 70. Se son inspirats d’imatges d’archius, de l’ambient de las serias d’alara e dels films de Pierre Richard o Louis de Funès. An fargat una òbra originala de l’estetica remirabla, a partir d’una matèria populara. Solide, las referéncias a la SF americana son nombrosas e de còps saborosas coma la visita d’un jove Steven Spielberg en cèrca d’inspiracion aprèp la sortida de Rescontres del tresen tipe. Mas l’esperit de la seria se bastís a l’entorn de la cultura pòp a la nòstra mòda. Los hippies del Larzac, la tapissariá de flors, lo goró cosmic Raël, lo minitèl, Claude François, la fusada Ariane, Giscard… Mas sèm pertant pas dins un documentari !

L’espleit dins tot aquò es de jamai tombar dins la caricatura : las clinhadas nostalgeek demòran totjorn pertinentas, al servici de l’istòria.

Lo lum, lo decòr, la musica, son al còr del sòmi, l’uèlh se concentra e se meravilha de las colors dels vestits o de la beutat d’una 4L de gendarmariá que lusís coma jamai. La banda sonòra elèctro rètro e futurista de Thylacine mena una bona dòsi de magia qu’acaba la coesion d’aquela fabla modèrna e poetica.

Coma tota bona seria « d’epòca », OVNI(s) parla del temps nòstre, de nòstra dependéncia a la tecnologia o de nòstre rapòrt isteric a l’informacion. Anticipa tanben los cambiaments societals, coma la plaça de las femnas als pòstes de poder, e fa veire de minoritats invisiblas dins los films d’alara. Es pas una seria istorica, puslèu una fantasiá.

Dins lo grand borbolh actual de produccions, OVNI(s) interpèla per sa proposicion e son biais original de contar una istòria.