Fervor violeta
Lo títol : Ferveur Violette. La cobèrta : un dròlle, una palma, Tolosa, Garona. I sètz ? Bingò, jacpòt, quina : un roman que lo TFC (prononciatz te-fe-ce siuplèt, qu’es quicòm mai lo te-èfa-ce) n’es lo còr. E asagat qu’es de la sang violeta de Remèsi, tefecista de primièira borra, batega que jamai.
Aquò’s l’espelison d’una istòria d’amor vertadièira que nos conta l’autor, amai las estapas totas del caminament sentimental : esmoguda de l’encontre, naissença e pojada del desir, pus primièrs plasers, sensacion de nadar dins l’òli… Dobtes puèi, patiment, alunhament de racacòr… Amb, a tengut, un bordon que canta la passion imbrandabla d’un partisan pel seu club – s’agirà per se’n convéncer de legir lo poèma qu’escriguèt lo nòstre eròi per la siá Violeta.
Avètz pas idèia del chuc d’aqueste roman. Fortuna polida pels afogats del club mondin, que de referéncias aquí-ne-vòls-aquí-n’as : se’n congostaràn. Partidas istoricas, retranscripcion de l’ambient pels estadis, dardalh internacional que nos mena d’un país l’autre e fa plan ausir lo parlar comun que fa ressondir de pel mond lo balon redond… Tolosa puèi, que l’autor ne sortís e nos perpausa, long del raconte, una crana virada pels seus barris.
Pr’aquò, vos agradèsse o pas lo fotbòl, agèssetz o pas de familiaritats amb la vila ròsa, traparetz tot virant las paginas de qué vos regaudir. Bravament. I vos pegaretz los dets de tant que i raja la saba occitana, aquò demercés unses personatges que fan virar la lenga coma cal. Una capelada e un brave mercés a Michel Fraysse per embarassar pas la siá escritura de pimpalhas e nos porgir un jòc dels fluids tot pojant lo terren de la creativitat.
Una lecariá de tinta e de papièr qu’a gost a tornatz-i.
