En efèit, de l’auta part deu Metro, los poblans de la Sevastopolskaya , ua estacion de las isoladas, que s’i hèn tà susvíver contra ua mutanada. Urós, un òmi que’s quilha de cap ad aquera miaça : Lo Brigadièr.

Au començar de l’istòria que ns’ei presentat com un estrangèr trobat peus tunèls de la Sevastopolskaya quan i errava, amnesic. Mes, hèra de d’òra, que ns’avisam que coneishem dejà aqueth personatge. Lo son biaish d’estar, per aver cambiat, que’ns bremba quauquarrés : Hunter ! Mes òc, brembatz-ve ! L’òmi qui hidè au joen Artyom la mission d’anar a Polis, ne tornèssi pas. Ne tornè pas Hunter e Artyom que tienó la soa promessa. Dmitry Glukhovsky que causí donc de cambiar d’eròi tau son dusau roman. Un eròi tot diferent d’Artyom.

L’istòria que s’obreish sus la defensa furiosa de l’estacion. Hunter qu’ei au mei pres de l’enemic, capdavant. Tots amassa, que s’i escaden a contrar l’ataca, mes que s’i tornarà la mutanada ; que s’i torna tostemps. Tanlèu lo començar deu roman, que comprenem que l’estacion qu’ei au punt de càder. La Sevastopolskaya, per aver un interés estrategic deus màgers peu Metro (que produseish la màger part de l’energia que consumeish), ne receb pas mei l’ajuda de la Hansa – principaument liuraments d’armas e municions. Lo morau qu’ei au mei baish e la despareishuda d’un grop de davantalèrs, enviat peus tunèls tà compréner çò qui’s passava, ne hè pas sonque ennegrir l’aviéner de l’estacion. Despoderada, aquesta que causeish de tornar enviar un navèth grop peus tunèls ; la ligason dab las estacions de la Hansa qu’ei vitau. Hunter que’s pòrta entà n’estar, seguit per Nikolaï Ivanovitch, chafrat Homère – qui ved lo purmèr com l’eròi qu’avèva de manca entà la soa epopèia – e lo joen Ahmed. Lèu, aqueth grop que va arcuélher Sachà, ua adolescenta horabandida de la soa estacion dab lo pair e qui errava dinc ara peus tunèls. Tot aqueth monde que va ensajar de passar enlà deus gahatèrs e de rejúnher la Hansa. Mes au Metro, arren n’ei simple : los viatges, quan seràn bracs, que son calvaris. Los eròis, ne son pas. Las gojatas qu’i susviven com pòden e los poètas que s’i perden los lors Ulissi e Penelòpa.

 Aqueth dusau roman, com ua pausa enter duas benalejas d’Artyom, qu’ei lo parat tà l’autor que ns’ensenhar mei la realitat deu Metro. Qu’i encontram dangèrs, vertat, sovent de mau explicar d’aulhors, mes la màger part deu raconte que’s balha a véder l’estat de l’Umanitat de rèsta. E los tres personatges màgers, Hunter, Homère e Sachà, que representant respectivament un biaish de solucionar la soa decadéncia : la purificacion, l’espèr e lo pragmatisme. Atau, la question que’ns pausa l’autor : qué har de cap a ua Umanitat qui desapareish ?