As paysans coume jou – Cronicas politicas gasconas de Teodòr Blanc (1869-1871)
Lo periòd revolucionari veguèt lo desvolopament d’un escrich occitan politic, en plen dins son temps e al pus pròche de las problematicas socialas.
Ne legir maiTotes los articles ligats a "roman"
Est o las orasons – Sèrgi Labatut
Lo Jò Carmen es un cantaire. Camina de vila en vila per jogar, acompanhat per la Rita. La Rita, l’encontrèt abans un concèrt, qu’el pensava d’èsser son darrièr.
Ne legir mai
Dètz ans de literatura occitana : un pichòt viatge de papier…
Dètz ans de Diari son dètz ans de trabalh amb la lenga e lei mòts, de milierats de paraulas qu’assajan de dire la vida d’uèi, en òc. Dètz ans de cronicas, de legidas, de retorns sus de libres que nos marquèron. Es tanben una escasença bèla de tornar sus dètz annadas de creacion literària occitana, entre poesia e pròsa, au ritme dei votz que nos toquèron.
Ne legir mai
Dorsièr – Polar : Joan Ganhaire – Un tant doç fogier
Per la seisena fes, Joan Ganhaire nos fa seguir lo comissari Darnaudguilhem e l’inspector Diagana Traoré dins una enquista plena de rebombiments, mestrejada de man de mèstre.
Ne legir mai
Dorsièr – Polars e romans negres, una intriga occitana ?
La literatura occitana es mai que mai poetica, marcada tre sa naissença per la lirica dels trobadors. Se ditz sovent que los escriches en lenga « minorizada » se viran mai aisidament cap als vèrs, a l’exploracion de las confinhas del lengatge, coma se tutejavan aital lor pròpia fragilitat dins un vertolhon irresistible.
Ne legir mai
Jaufré
Jaufré es un roman occitan en vèrs del sègle XIII ligat als romans de cavalariá e al cicle...
Ne legir mai
Escura, la nueit (libre audiò)
Leis edicions Letras d’òc dobriguèron una colleccion novèla de libres audiò. Es un trabalh interessant e pron rar fin finala de mesa en votz de la literatura occitana. Aura produccion l’aviá ja fach per d’autors màgers coma Joan Bodon o Max Roqueta. Podriam tanben evocar un enregistrament vengut « culte » dei Poèmas per tutejar de Roland Pécout per l’associacion Montjòia, en 1974 (reedicion en 2004). Una òbra es una votz e, de còps, lo tèxte dich pren una autra dimension. Ben sovent es la poesia que conven lo mielhs a l’exercici, encara ligada a la musica, au dire.
Ne legir mai
Se far de moneda amb sos vièlhs libres occitans, es possible !
Aquí un títol que ne soi plan fièra e que se vòl volontàriament racolaire. Lo podètz utilizar tant que volètz alprèp de qual volètz per far aimar la literarura en occitan. Totas las rasons d’aimar los libres son bonas !
Un títol que auriam poscut legir en bandèu publicitari de quin site internet que siá. Sabètz, al moment de telecargar illegalament un film : vesètz un rectangle que clinhòta ont es marcat « ganha de milions d’euros gràcia a sos libres en occitans : Los traders de la city son furioses.
Ne legir mai
Un còp èra… lo libre d’artista
Una idèa que m’es demorada al legir de « Lingüistica e renaissentisme occitan » de Joan Thomàs es l’idèa contradictòria que l’identitat occitana se bastís tròp sovent per rapòrt a son dominant mai pròche, mas d’un autre costat qu’« exprimís la volontat de demorar en defòra de tot contacte amb çò que se fa endacòm mai ».
Ne legir mai
Entrevista : Aurélia Lassaque
Aurelia Lassaque, poèta en occitan e en francés, sortís son tresen recuèlh poetic “En quête d’un visage” a las edicions Bruno Doucey, e nos parla de son percors, de son rapòrt a la lenga d’òc e a la creacion literària.
Fòto © Maxime Morin
Aurelia Lassaque, vòstre darrièr recuèlh repren la tematica antica d’Ulisses, vòstra Odissèa dins la lenga occitana justament, coma comencèt ?
Mon Odissèa… es simple, comencèt dins Òlt, dins mon vilatge d’enfança a Sant Martin lo Redon. I ai totjorn ausit parlar de la lenga e quitament parlar la lenga.
Ne legir mai
“Lo lop d’Irati” de Marcel Abbadia
L’istòria que’s debana en bèth miei de la Hauta Sola, paisatge de seuvas e de ròcas. Un Bascoat hèit de clòts pregonds e dangerós e de cajolars de pèiras d’aulhèrs. Un endret perfèit entà se n’anar passejar en familha ; qu’ei plan çò que’s pensa hèr la familha que seguim dens aqueste roman e que s’a logat un giti a Irati,
au pè deu majestuós Pic d’Ania.
Mès au long d’ua passejada de cap au Pic deus Escalèrs, Lèni (9 ans) e lo sué cosin Dariús (8 ans) que vesen un animau que ne’s pensavan pas véser.
Ne legir mai
E se tornàvem parlar de romans policièrs ?
Per la presenta, ai l’onor de demandar al comitat de redaccion del Diari d’arrestar de me comandar de cronicas sus la literatura occitana. En efièit, lèu aurai pas pus res a dire aquí dedins. Per poder parlar de còps de còr, lo cal poder aver, aquel tifa-tafa. E cossí aver lo tifa-tafa en literatura occitana quand çò que m’agrada mai al monde d’aquesta passa son las bendas dessenhadas de l’estile crade de Marion Montaigne ? En francés, per malastre, tanben pas mejan de ne parlar aquí. De tot biais la benda dessenhada es un jos genre.
Ne legir mai
M’aboni !
-
Abonament al Diari (1 an - 6 numèros) 30,00 €25,00 €
Far un don al Diari
Lo Diari, coma tota la premsa emai la premsa occitana, patís d'una situacion malaisida. Aquí vos perpausam de sosténer la cultura en occitan. Cada don compta !
Anóncia
Los darrièrs clips
