Copar menut
La lectura d’aquela cronica poiriá daissar creire que Dòna Laregenta, Dòna Regentona, Dòna Labiblí, Dòna Lajudeta o Sénher Loregent fan pas gaire de matematicas. Pasmens, ne fan, e aquí tanben lo·as escolan·as an pas la lenga a la pòcha.
Aquel matin d’aquí, al tornar de las vacanças d’ivèrn, Dòna Laregenta propausa una sesilha de revision de las fraccions. Quand disi « propausa », es encara un biais de dire particular dels ensenhaire·as : la proposicion, en general, lo·as escolan·as la pòdon pas refusar ! Per començar en doçor, Dòna Laregenta demanda a la classa çò qu’an retengut de las fraccions.
Poma : « Mmmm, las fraccions es coma 5 seisens o 6 cinquens… »
Dòna Laregenta : « A ? Nos ne pòdes dire mai ? »
« Ben, cal prene d’unitats e las copar en tròces, totes parièrs, los tròces… »
Nicolet li copa la paraula :
« Ben, per 5 seisens, copas l’unitat en 6 tròces exactament parièrs los uns los autres, as de seisens. Ne prenes 5 tròces, vòli dire 5 seisens… ne demòra pas qu’un. »
« E per 6 cinquens, alara, coma fas ? »
« Ben… mmm… copas l’unitat en 5, te fa de cinquens. Aquí ne prenes 5, te fa 5 cinquens, e alara se vòles ne prene un autre, per far 6, e ben… pòdes pas ! »
Dòna Laregenta agacha per la fenèstra, fa solelh alara qu’a plogut cada jorn del temps de las vacanças… La jornada va èsser longa, la setmana tanben, e lo periòde, ne parlem pas ! Se demanda se seriá possible de copar la setmana en tròces e d’i trapar 4 dimècres ?
