Intrar dins lo mond dels aucèls salvatges

Pendent de sègles, l’Òme a entretengut amb l’Aucèl de relacions de mai d’una mena segon los besonhs e las sensibilitats. Fòra de la poesia qu’un cant de rossinhòl podiá far nàisser, de la jòia e de l’idèa de renaissença que lo cant del cocut o l’arribada de las irondas rusticas fasián espelir, l’Òme a considerat l’Aucèl coma un concurrent o coma una sorga alimentària. Cal pas desbrembar que de regents dins las escòlas butavan los dròlles a anar tuar los aucelons e que los gasanhavan per aquò.