Voliái far un balèti solet, al mèsme temps aviam idèa amb lo Paulin de fargar un concèrt a dos, alara decidiguèrem de jónher los dos projèctes e de far un bal a dos puslèu que dos afars diferents. A el, li agradava de far de bal, a ieu tanben perqué n’aviái fach de primièras partidas e aquò m’aviá fòrça plagut de véser lo monde dançar, l’energia que i aviá. Fasèm puslèu de concèrts, mas nos sèm metuts la pression per fargar de tròces que se dançan plan, amb una estructura. Es que los dançaires son exigents, cal que siá pro plan montat per qué siá de bon dançar.

Aquò fa referéncia a Auvèrnha. Faguèrem una residéncia dins lo Puèg de Doma, en çò de l’associacion Les Brayauds e lor escòla de dança tradicionala. I demorèrem, amb de musicians tradicionals que nos ajudèron a far de biais que los tròces foguèsson lo pus dançadisses possible.

Ai començat amb Tres a CantarTriò de cant polifonic compausat d'Arnaud Cance, Olivièr Dalhut e Arnaud Péan. ! Soi totjorn partit d’aquela matèria tradicionala de collectatges d’Avairon puèi de pertot. Es una dralha que seguissi, m’agrada d’anar cercar aquelas cançons qu’an de causas de dire, que dins los libres d’Istòria, avèm pas que la de los que son plan vestits, qu’an los castèls, que fan la guèrra, los qu’an lo poder ! L’Istòria del pichon monde es dins las cançons, los contes, lo collectatge, la memòria populara, orala… aquò m’interèssa mai que la rèsta. Se parlan de còps de la vida vidanta, de pas res, d’una fialaira que fiala a la ribièra o d’un paisan que semena son blat, i a totjorn un quicòm que nos revela un biais de far de l’uman, coma un testimoniatge. Per ieu, es politic de s’interessar a cossí los pichons vesián lo monde e la vida, e un acte politic de tornar prepausar aquestes tèxtes.

Fau de musica artisanalament, amb lo còr, ensagi pas de ne tirar fortuna. Avèm l’escasença de poder trabalhar un pauc pertot en Occitanofonia anam dire, los que cantan en òc sèm pas tan nombroses, viatjam e ai pas besonh de montar a París. De monde plan n’i a pertot, aquí trabalhi amb Fabien Salabert, fasèm los disques amassa, es un tecnician del son, productor, artista tanben… N’avèm, de monde de qualitat, en son o en musica, i a pas besonh de se metre dins las vilas bèlas per trabalhar coma volèm.

Aquí, amb lo Paulin, avèm trabalhat de tròces novèls per Mbraia, puèi contunham las viradas, ai tanben un grop de represas de cançons dels Beatles, los Barbles (en causa de la barba). Son de presas acosticas, i a una contrabassa, una balalaika, un cajón, una guitarra e quatre voses. Amb la contaira de Naut-Léger Séverine Sarrias, avèm dos espectacles, Le Chemisier Jaune e Poma, pels enfants. Devèm partir al Benin dins pels rencontres internacionals de l’oralitat.

Soi un pauc aital, e de còps es un problèma perqué arribi pas a causir una disciplina en particular, aimi la diversitat, es totjorn l’escasença de rescontrar de monde, de virar. A partir del moment qu’ai decidit de ne far mon mestièr, ai pas agut talament de rasons de dire de non a un projècte, tot m’interèssa. Tant que me sentissi plan amb lo monde que trabalhan amb ieu, las causas se fan.

Pensi a la « talvera » de Joan Bodon : « es sus la talvera qu’es la libertat ». « Semeni, ieu, l’èrba d’agram » : tot lo monde i meton de còps de pè, ieu la cultivi e mai la brandissi. Me sabi fièr de çò que lo monde an de vergonhós. De poder parlar la lenga, de portar aquela paraula qu’es pas la dels decideires. Aquela lenga a quicòm de dire e es important per ieu de contunhar de la cantar e parlar. Aquò forçadament te met dins una forma de marginalitat, de fach. E la marginalitat, la trapi tanben dins Brassens, de segur.

Las ai totas ausidas, ne soi afogat, doncas per ne causir una… La melodia que preferissi es Les oiseaux de passageNDLR : Es d'alhors sus aquesta melodia qu'Arnaud Cance canta La cançon del país de Joan Bodon, escricha quand l'escrivan roergàs èra al STO, al meteis moment que Brassens., qu’es perfiècha, puèi Le nombril des femmes d’agents que m’agrada plan. Coma fòrça de Brassens conta una istòria, aquí una quista que, al moment de capitar, lo tipe tomba regde mòrt, aquò me fa rire. Aquesta melodia Brassens l’utilizèt per dos autres tèxtes : Je n’ai jamais vu Carcassonne e Il n’a pas eu la chaude pisse, la mèsma tematica de la frustracion…

Brassens es lo tèxte, segur… Mas es un melodista de nauta volada tanben, un joielièr, es un bon fargaire de cançons per aquò, i a pas un mot que siá pas calculat per dintrar dins lo camin de la melodia, e los dos fan la cançon. Aimi la poesia de Le parapluie, aimi lo costat politicament pas corrècte de las cancons anticlericalas tanben. Ai ausit dire que Brassens fasiá pas de cançons politicas, mas o son totas, perque defend lo pichon al detriment del poderós. Me reconeissi dins aquel biais de veire lo monde.

Ai una consciéncia politica, de segur, m’interèssa coma fonciona lo monde, me desespèra tanben, mas soi completament malaut de totas las formas d’organizacions politicas partisanas, es sovent de faciada, de marketing. De prene una causa tant importanta coma aquela d’organizar lo monde, e de jogar amb aquò per se plaçar o dominar los autres, aquò me rend malaut doncas me’n teni luènh. Mas forçadament, soi preocupat per totas aquelas questions.

Lo telefonet, l’ai totjorn pas ! L’idèa d’èstre totjorn disponible per tot lo monde, aquò me fatigariá, ai pas enveja. Ai pas talament de besonhs, per contra ai la tauleta, l’ordenador, tot çò que cal per me connectar a Internet. Soi afogat d’ordenadors e per lo confinhament me soi metut a fargar de jòcs vidèo, la programacion, aquò m’agrada. Ai fach una mena de TetrisJòc rus popular ont cal apilar de blòcs per marcar de punts., es un jogaire de balalaika que tira sus de bricas aquí, ai programat un pinballSe ditz tanben flipper o bilhard electric. e una version de PongAujòl videoludic, biais de tenís virtual simplificat. tanben, es puslèu per s’amusar que quicòm de seriós, mas aquò m’agrada. Ai totjorn aimat lo jòc vidèo dempuèi pichon, es una passion.

Òc, sovent, jògui fòrça a Rocket LeagueJòc plan presat que mèscla fotbòl e corsa automobila.. Voldriái montar una cadena YouTube per comentar de jòcs en occitan, me tafura dempuèi longtemps, mas d’amagat, sens dire que soi ieu…