L'occitan blos

Los parlaires naturals — qu’èran encara quicòm coma dètz milions en 1918 — conjugàvan coma cantar un fum de vèrbes sabents qu’aurián degut se conjugar coma bastir o sentir. Aquò s’apreniá a l’influéncia del francés ont se ditz décider coma chanter.

Concrètament, aquò vòl dire que dins la lenga parlada pels que l’an pas estudiada a l’escòla, s’ausísson de causas coma : « Es el qu’o a decidat. L’aiga es tota polluada. Possèda dos ostals. » Dins un occitan pus blos, aquò se ditz : « Es el qu’o a decidit. L’aiga es tota polluïda. Possedís dos ostals.