Cronica de Miquèu Pujòl.
Un montanhòl deth Coserans que vos diserà que pòt apercéber Tolosa deth som deth Picou, 1600 mètres sonque, ath dessús deth vilatge. Que cresè eths que m’ac diguèren, jo qu’avia tròp maishants uelhs, mes Tolosa que l’ai tostemps vista !
Ne legir mai
No coneishi cap paraula mes simpla e mes pregonda, era que nos deishèc enténer en un derrèr buf eth pair qu’anavam pèrder, tròp joés, tròp subitament. « Se cau morir, morir. » Quate mots, e tot qu’ei dit. Quate mots, deishar ua vida de trebalh, femna e cinc gojats, rasons de víver, de fèr tot dia mes qu’òme no pòt, sostengut mes que tot deth sentit d’èster utile, mes fòrt longtemps que fatiga e mau de rens, quin desper pr’aquò en aqueth derrèr badalh e encòp quina resignacion !
Ne legir mai
Qu’ei de boa guerra entre nosauts de revendicar tot çò qu’un Molière, drapèu dera cultura francesa, deu cresasque ath país occitan, en prumèr aquera randolejada deth « Illustre Théâtre » qu’au mièc en tèrras lengadocianas, aqueri personatges de vailets e servicialas sortits d’aiquí, e tanplan pèças coma La comtesse d’Escarbagnas e Monsieur de Pourceaugnac… Mes era vida d’un escrivan n’ei pas faita d’un sol tròç, e ara fin que devem reconéisher que Poquelin devenguèt Molière ena Cort de Louis XIV, a París, sus era Scèna francesa.
Ne legir mai
A sautamoton, a gat ajocat, ath pè ranquet, a n’as mentit, a crotz e pilla, ath casse dret, a cabuishetas, aras quilhas, aras bòlas, aras barras, aths quate cornèrs, a fèr cabana, a qui sortirà, ath clunhet, a corta escaleta, ath ase que vòla, ath punhet, aras endevinalhas, a qui mes naut pujarà, a camas ajudatz-me, ara marèla, a tòcas-i se gausas, ara bestiòta que puja, aths arricoquets, ara corsa deth sac, ara baudufa que ronfla, aras espinglas (o alumetas)…
Ne legir mai
Se quauquarren me susprenèc ena vida, bé fuc eth surgiment deras musicas navèras après guèrra, dam eth jazz e tot çò que seguic. Eth brut e’ra gesticulacion que furen eras duas plagas que personalament me’n vi eras pèiras enà poder-las escotar. Qu’ei díser quant me trobava luenh de poder-las aperar musicas !
Ne legir mai
Que’s passèc açò enas annadas 1980 e qu’agè gràcias a Francis Fourcou e Jean Fléchet era chança d’i participar : eth cinèma que s’avisèc que i avia un espaci a conquistar, eth dera lenga occitana e deth país on se parlava encara.
Ne legir mai
Lo Diari (al numèro)
0,00 € – 5,00 €
Abonament a Lo Diari
De : 1,50 € / mes
