E quna ensalada!
- Niça : Occitània s’acerca de Piemont e d’Itàlia. Una justificacion per marcar d’una -a la fin dels nòstres mots. Una marca clara de nòstra latinitat, alara que se compren pas brica – Passejada dels Angleses obliga ? – qu’en francés la vila pòrte un nom anglés : Nice, very Nice ! Un justificatiu per las oficinas de torisme ?
- La sòca, basa d’una cosina gostosa, vos balharà fòrças per dintrar dins las batèstas bèlas (qun mesclum !) per saupre qunes ingredients botar o pas dins una ensalada niçarda : los uòus son durs e cuèits, mas pas la lachuga, las pomas d’amor, las cebetas, las anchòias (o lo ton ?), los pebrons, las pichonas favas, lo basilic, l’api, las pichonas carchòfas, las olivas, l’òli d’oliva !
- Las olivas son de segur de Niça : apreciadas pichonas (val mai una pichona gostosa…) e negras !
- Lo peis salat, lo transformaretz en pissaladièra. Es plan mai saborós qu’una pizzà d’Ièras !
Per dessèrt, m’arribèt de trapar a Niça un confiment a basa de fruchas confidas : èra just un pauc sucrat ! - Se l’òm pòt èsser malurós coma un gat banhat, se coneis plan la potinga universala per tornar trapar la jòia : lo pan banhat. Lo pan banhat, lo manjaretz segon la tradicion dins un pan redond ; redond coma la pauma qu’i tustan amb los pès los jogaires de l’OGCN que ne podètz seguir las partidas comentadas en occitan sus la ràdio Nissa PantaiUn país estranh quand mème, ont sabon gaire qu’una pauma bèla dèu èsser ovala !.
- Niça es lo país de Ben. Ieu, cresiái qu’èra un pintre, un plastician de tria que doblida jamai de metre en abans son occitanitat. Mas aquí que me manda un convit per una manifestacion de decembre ont presentarà films e ont se definís coma mai grand cineasta que Godard e Fellini. Perqué pas ? Qui sap ?
- A parlar de pintura, cal plan dire que los tablèus de Matisse atissan.
- De còps a Niça, los caps conflan, conflan e venon los Caps Gròsses de Carnaval ; un carnaval transformat en manifestacion toristica. Pasmens, un carnaval vertadièr es pas un espectacle : se deu viure de l’interior, dins lo barri, sa vila, sa comunautat ! Es çò que se relancèt del costat del barri de Sant Ròc.
- Niça es virada cap a la mar, mas per çò que vòla pels aires, se saluda pas los gavians : lo ser, sortisson una molonada de ratapinhatas que son vengudas emblematicas de la vila. Una ratapinhata, marca de resisténcia populara contra un restacament a França que se faguèt d’un biais gaire democratic ; una ratapinhata venguda simbòl d’occitanitat.
- S’avètz pas trapada pro risolièra aquesta cronica, vos demòra d’anar fintar la pagina morre-de-boc del Blagaire de l’IEO-06 qu’« es una pàgina dont s’atròvan de proverbis, de dessenhs umoristics, de sentenças amusanti. » E se sètz totjorn pas contents, poiriái faire rampèl a la bugadièra Catarina Segurana per vos assucar d’un bon còp de bacèl pel morre…
