Cocorico !
La còla de Poma escriu un tèxt pel jornal de la classa. L’an titolat Gaula.
Dòna Laregenta interven : « Cercatz dins lo diccionari, me sembla que se ditz puslèu “Gàllia”. »
Ba òc, Dòna Laregenta fa mina que sap pas, li arriba sovent. Es una de las astúcias de son Manual Grand de Pedagogia Pedagogica. Mas lo·a·s dròlle·a·s son pas nascut·da·s de la darrièra pluèja, e Poma encara mens que lo·a·s autre·a·s.
Poma : Gàllia… Òc, deu èsser aquò, per de qué Gàllia es França, e los gallinacèus son los Franceses.
Clar : ??? (tot es dins l’agach)
Poma : Ben òc, jògas pas al foot, tu ? E lo gal, es pas lo simbòl de França ? Gal, gallinacèus, Gàllia, es pas complicat !
Poma o sap pas, mas i a d’annadas d’aquò, Sam se pausava las meteissas questions e fasiá los meteisses rasonaments. I a d’annadas d’aquò, Dòna Laregenta èra ja aquí, son de causas qu’arriban : lo·a·s escolan·a·s passan, lo·a·s regent·a·s demòran… e se manjan pas de sopa a l’alh, ne manjan de còps a la grimaça ! Notava ja dins son quasernet paraulas e dichas d’enfants.
Sam : Dòna Laregenta, me pausi una question…
Dòna Laregenta : Òc ?
Sam : Per de qué en occitan disèm « galina » e en francés disèm « poule » mas disèm ça que la « les gallinacées » ?
Veirem benlèu un jorn o l’autre Sam o Poma venir a l’Escòla Occitana d’Estiu e tocar la man de l’estimat Jacme Taupiac !
