Un rei desconegut
Dins la classa de Dòna Laregenta, un còp la setmana, lo·as escolan·as an la possibilitat de presentar una musica o una cançon. Devon explicar sa causida, lo perqué e lo cossí, dire qualques mots sus l’artista e sus l’òbra presentada. En amont, an de se marcar dins un tablèu per respectar lo nombre de plaças e per permetre a Dòna Laregenta de verificar que la dicha cançon se pòsca escotar en classa : que siá adaptada a l’atge e a las valors pedagogicas que se pòdon esperar a l’escòla. Aquel jorn d’aquí, Poma s’es marcada per presentar « Francés XV Bonur ».
Lo·as escolan·as pòdon presentar (en occitan) de cançons de quina lenga que siá. Dòna Laregenta es acostumada a las ortografias fantasiosas e a las reviradas riscosas (e recipròcament). Li arriba sovent de jogar a las devinhòlas per trapar lo títol vertadièr, e d’i banhar la camisa. Aquí pensa a 3615 Bonheur, de Soprano, mas aquel « Francés 15 » la fa soscar. De segur amb son 3615, Soprano parla d’un temps que los mens de 20 ans pòdon pas conéisser, e Poma n’a pas que 10 ! Pasmens, sap comptar e parlar occitan a de bon. Es estranh… Adonc, la va trapar e li demanda qual es, aquel Francés XV.
Poma : « Ben es un rei ! »
Dòna Laregenta : « Un rei ? »
Poma respond en occitan mas sèrva los noms en francés :
« Ba òc, coma Louis XVI o Henri IV. Mas Francis XV, pensi qu’es un rei que portèt fòrça bonur als Franceses. »
