Dià (cançon gascona de hèsta – Lanas)

Ah, quin saunei : que vam enfin poder cantar (drin embriagats ? !) a cinc òras deu matin la famosa canta « les sardines » de Patrick Sébastien en lenga nosta ! E tot aquò en pr’amor de Didièr Tosís e deu son grop Dià ! La pèth deu diable !
Laguens l’empont de la musica occitana actuau, lo grop Dià que sembla d’èster « l’òvni » ultime de qui mancava entà normalisar la lenga. Sus ua caisha a ritmas binària e dab tèxtes descalats deu provocator Didièr Tosís, Dià que destilla ua musica de hèsta sense d’autas pretencions que de disvertir lo monde. Au còr de Dià, ua mèna de libertat e de punkituda assumidas, e se cercatz elitisme laguens aqueth disc, que podetz passar lo vòste camin en tot córrer ! En tumar dab ua guitarra saturada e en tot adaptar cançons coneishudas com L’hélicon de Bobby Lapointe ou La cancoillotte d’Hubert-Félix Thiéfaine, Dià qu’envia la shauça … euh, qu’envia mesdàvit la garbura !
E se maishantas lengas e parlaràn deu disc de Dià dab mots pejoratius en considerar aquò com pauta, jo que vègi aqueth disc com un acte de coratge de cap a ua musica occitana tròp sovent embarrada e complexada. Dià que hé dançar los hartanèrs ? Eh ben tan mielhor ! Lavetz, bon camin a Dià, contunhatz de non pas préner tot au seriós, mes qu’avetz a guardar en cap que la libertat de crear n’a pas nat prètz !

www.dià.fr