Sus una illa deserta, m’empòrti … DRAC – Artús

En 2010, los Artús que s’apèran enqüèra Familha Artús. Que son Romain Colautti a la guitarra bariton, Romain Baudoin a la sonsaina, Matèu Baudoin au cant, au vriulon, au tamborin de còrdas e flabuta, Tomàs Baudoin au cant, a la boha, a las percussions, e Nicolas Godin a la bateria. Ua equipa de musicaires autant bons e virtuós los uns com los auts. Dejà, que’s definivan la musica coma radicau de Gasconha : « l’expression d’ua cultura minorizada ne pòt pas estar moderada. La familha Artús que genera ua musica radicau, enrasigada, tribau e etnica. » Dab Drac, que van enqüèra mei ençà, en posicionà’s contre lo movement de çò qu’apèran la « world-showbiz-music acculturante ». Laboratòri d’experimentacion, Artús que presteish la mestior musicau d’esséncia patrimoniau en hant encontrar-la dab las musicas actuaus ròck, noise, electro-acostica… « Que jogam çò qu’èm ». Tot un programa.

Tà la creacion grafica, que tornan préner lo simbèu quasi rupèstre d’un ausèth lanusquet estilizat a cleca de punk, qui figura ja en cobèrta de l’album Òrb, sortit en 2007. Vadut drac de Gasconha a mitat uman mitat reptile, creatura estranha e mistica, l’ausèth qu’a adara un còs de hembla, au vente gròs juste près tà amainadar, dab las popas prèstas a neurir a la calor d’un ostau on lo monde deu dahòra e s’espia per la fernèsta. Dab paciéncia, que coa. Lo drac aqueste que’s vòu « sauvatge, insosmetut, militant, utopista ».