Seguir l’astrada

D’aquela conjoncion que vei trescolar Hubert Reeves qualques jorns sonque avant la clavada d’un Diari sus l’espaci ! L’ombra solara del famós scientific quebequés s’espandirà pasmens sus un numèro qu’aurà l’aspiracion de virar a l’entorn de l’astrofisica. A començar per la preséncia d’una discípol sieuna, Sylvie Vauclair l’astromusiciana. E puèi dos autres scientifics seràn del viatge, Patrice Benarroche e Richard Muller, cadun los uèlhs clavelats amont naut, sus de punts luminoses de pagèlas variables, solelhs e satellits.

Mas pas de problèma, Houston, aquel monde sabon vulgarizar pels terrenals que demoram. E terrenals benlèu mas caplevats cap a la capa captivanta d’un cèl capriciós. La formula es un brigalh a ras de sòl mas “tostemps l’uman qu’a espiat lo cèu”, coma o ditz haut o baish Anne-Pierre Darrées, fins a i veire, i devinar o i imaginar de mondes entièrs. Castèls en l’espaci que daissan d’estèlas, limpairas o fixas, dins la literatura e dins tota la cultura populara ; e nòstra quita lenga acèla encara de galaxias de dires astrals…

Es un pichon pas pel Diari en defòra de son orbita costumièra, mas totjorn amb aquela atraccion curiosa, per l’infinit e al delai !