Bordèu e lo virat bordalés

Bordèu e lo virat bordalés ne son generalament pas gaitat, dens lo monde de l’occitan, coma un pòle major de la produccion escriuta en lenga d’òc.
E aquò’s de dòu har, que lo Bordalés, estudis a l’apoi, s’avera estar un daus parçans d’Occitania los mei pruitius, los mei granius e paisherencs en matièra d’escrit occitan, de tota traca. Aquò’s a Bordèu qu’espelit, tanlèu 1819, una, senon la premèira revista literària de lenga d’òc, La Còrna d’abondança de Mèste Verdièr. Aquò’s a Bordèu que pareishut una de las premèiras gramaticas occitanas, devath la pluma de l’abat Ipolit Cauderan en 1860, qu’es tanben una de las premèiras temptativas de normalizacion grafica de l’occitan. Es a Bordèu que pareishuren las premèiras assajas de jornaus politics e d’opinion entegrament redigits en occitan, dau Rauselet de Teodòr Blanc en 1870 a la Cadichona de Druilhet-Lafargue en 1877.

Aquò’s a Bordèu que lo premèir recaptadueir de novelas en occitan, Los secrets dau diable, fut editat a la maison Crugy, en 1878. E entremitan aquò, una abonda de cançons, pamflets, tèxtes divèrs e variats, farças, malhan lo país bordalés dinc a las annadas 1930… amei pus tard.