Lo Grand Blau

Chaspaires de maneta, picanhaires de boton, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adissiatz !

Prenèm de larg, mai de fons ; per ensajar de pegar al tèma, vos perpausi una pichòta passejada aquatica, e mai subaquatica. La Mediterranèa es coneguda per sos luòcs de cabussada sosmarina, e trobaretz d’agéncias per vos vendre botelhas e palmas tot lo long del Golf del Leon. Pasmens vos vau portar un pauc mai luènh que los escuèlhs que trencan la mar blava del costat de la Còsta Vermelha. Daissem dins nòstra esquina los pòrts formiguejants, las plajas calfadas e las madònas protectritz per nos aventurar dins las aigas pregondas, aval ont lo lum clarejant del jorn arriba pas, dins çò qu’apèlan lo « monde del silenci ». Precisi qu’aquel viatge, o farem per la sola fòrça de nòstre esperit, me menaretz pas a ieu aquí dejós o alara vos prometi que m’i ausiretz credar, dins vòstre monde del silenci ! Aürosament per ieu, lo videojòc me permet d’afrontar mas ànsias e ofegaments provocats per la vastitud dels espacis sosmarins.

         Començam plan-planet amb lo primièr palièr : World of Diving. Auriái pogut dire Endless Ocean (1 e 2) o Everblue (1 e 2), sos davancièrs, que totes an un pauc lo meteis principi. S’agís de jòcs de simulacion de cabussada sosmarina. Volètz nadar amb de tartugas-laüt e préner d’estelas marinas en fòto ? World of Diving. Es lo jòc que parlarà a l’encòp als afogats de cabussada e a aqueles que se gausan pas lançar mas aimarián tastar lo despaïsament, la descobèrta d’espècias… En sabent qu’es un jòc que ten ara un mòde Realitat Virtuala, perfièch per los qu’aimarián jogar a se far paur al rescontre del grand blanc…

         Segond palièr : Abzû. Aquel seguís un pauc la dralha dels jòcs precedents de son creator, Journey e Flower, jòcs muts, poetics e contemplatius. Abzû es una aventura que cèrca mens lo realisme que l’emocion, e prepausa una cabussada onirica e fantastica, mai s’i encontram de bèstias terrèstras, enfin marinas, amb las qualas podèm nadar sens comptar lo temps que passa.

         Tresen palièr : Subnautica. Aquí cal acceptar de quitar la Tèrra, es lo prètz per una cabussada de tria, en mai, vist l’estat d’avançament actual de nòstra tecnologia, i a pas que lo videojòc qu’o permete.

         Subnautica es un jòc de cabussada per fòrça : i jogam un astronauta que lo vaissèl s’escrachèt sus una planeta complètament recobèrta d’aiga. La tòca e la mecanica principala del jòc es de subreviure, capitar d’espleitar las ressorsas que trobaretz doncas majoritàriament jos la capa blava, per fin d’escapar a aquel monde tròp diferent d’aquel que coneissèm. Subnautica trantalha en permanéncia entre l’esbalausiment e l’orror, que la planeta ofrís tant una flòra pichona e delicata coma una fauna giganta e mortala. Lo jòc capita de far sentir çò que la descobèrta dels fons marins de la Tèrra deguèt far sentir als pionièrs que los explorèron : la vastetat d’aquel monde pròche mas pertant tròp diferent per qu’o suportèssem. Relativizam nòstra plaça d’umans quand, un còp cargat tot lo material, davalam dins l’immensitat prene una bona bofa sens poder res far, puèi remontam, encara estabosits pel tust…

         Anem, grana de Jacques Mayol, espèri qu’aquí vos ai donat qualques envejas d’anar véser çò que se passa jos la susfàcia…