E trucarem los tres còps !
• Dins Ciutat, a Carcassona, avèm un teatre grand, mas comptetz pas d’i véser pèças dramaticas pel Festenal d’estiu : solament d’estelas passidas dels cauds-potonsTraduccion occitana possibla per show-bizz ? internacionals que se veson de pertot dins una sansonha universala…
• Me soveni : Lo Teatre de la Carrièra, sus las plaças o dins un gimnasi : Mòrt e resurreccion de M. Occitania, La Guèrra del vin… Aquò òc qu’èra de teatre…
• Lo Cid, qual es ? : La bona organizacion de l’ensenhament en França fa qu’en 5ena, estudièri Horace ; en 4ena, estudièri Horace ; en 3ena, estudièri Horace ; … Alba, Objècte unenc de mon ressentiment…
• Noms estranhs : Aqueles escrivans franceses dels temps classics avián çaquelà unes noms occitans : Rasiga, Graula, Molièra…
• Un grand actor : Glaudi Alranq es lo mai grand actor que coneissi (pas lo mai grand per la talha, que lo Cecilhon lo despassa de dos caps !). Demoram espantats de sa capacitat de dintrar dins la pèl de sos personatges per los nos rendre mai vertadièrs que dins la realitat o las cachavièlhas.
• Actualizacion : Lo Shakespeare se ganhèt una reputacion amb sièis mots e un punt d’interrogacion : To be or not to be ? Sembla que dins plan de contradas occitanas (e de França), lo vèrs del dramaturg anglés se siague transformat en una realitat : Tobib or not tobib ? Amb una responsa de mai en mai negativa.
• Conferéncia : Una brava idèa que la de las CBIO (Conferéncias Borlescas d’Interés Occitan) del Teatre de las Originas : un teatre viu, pedagogic (l’aire de res) e interactiu amb publics divèrses ! Òsca las filhas !
• Òrt e cort : Pareis que sus scèna, se trapariá un costat jardin ! Mas jamai i vegèri un ortalan. Benlèu quand lo public lança tomatas suls actors ?
• De la lenga : Compreni totjorn pas las prevencions d’unes contra l’utilizacion de la lenga (parli de l’occitana pas de la francesa) dins lo teatre occitan. Pensatz que d’èsser muts fariam mai de bruch !
• Jove public : La remarca val en particulièr pel jove public. Son plan sovent los mèstres d’escòlas qu’an paur : elis que son passats per las escòlas comprenon pas alara que los pichons se daissan prene pel jòc e comprenon d’intuicion l’òc… E de pèças bonas occitanas pel jove public, n’i a mai d’una. Lo còp passat, vegèri Lo Rei-Carnaval e Dòna Carèsme, amb la Peirina Alranq e lo Clamenç Baudry, e aquí, los cent mainatges de mairala, de CP e CE1, las ensenhairas e las acompanhairas (ont es la paritat : pas que de femnas !) de Concas d’Orbièl s’arregalèron.!
• Bona lectura : Legissètz doncas Monsur de la Cochonaille, l’adaptacion occitana faita per l’Ives Roqueta de la pèça de Molière : Monsieur de Pourceaugnac (cò de Letras d’Òc).
• Bona lectura sus las realitats del teatre occitan contemporanèu : lo testimoniatge d’Andrieu Neyton : Il fallait être fou. Òc, s’èrem pas capbords, existiriam pas mai !
• Seguretat : E ben, tiò, per faire de teatre occitan, ten-te a La Rampa !
• Salutacions : Torni pas pels saluts qu’aquí me cal tirar lo ridèu.
