Alfonso Cuarón signa un filme prostian
Malastre ! Ambe lo confinhament e la crisi, totei lei cinèmas avián barrat… Privats dau seten art dins lei salas escuras, nos fauguèt compensar per d’aisinas qu’aurián fach (en d’autrei temps ?) peulevar la jurada de Canas : la VOD (vidèo a la demanda) e lo streaming. Netflix ansin, puèi que parlam d’America Latina, nos porgiguèt un fum de filmes mexicans. Dins aquò un cap d’òbra, que vos vau presentar…
Roma
Alfonso Cuarón
Netflix, 2018
Lo realizator Alfonso Cuarón, après aver fach mestier dins de bèlei produccions americanas, s’entòrna a sei rasigas. Roma cònta un tròç de son enfança. Recompensat per lo Leon d’Aur a Venisa en 2018, es un dei promiers filmes d’autor qu’es difusat sus una cadena de streaming. Mai coma evocar una enfança mexicana au cinèma ?
La vision d’una serviciala, dei fraires e dei sòrres
Roma es una quista, dins sa genèsi, sus la versemblança dei sovenirs. Lo punt de vista es aqueu de la serviciala de l’ostau, personatge centrau de l’escenari. Per comprene la sensibilitat femenina e sociala, lo realizator convida sus l’empont aquela que trabalhèt vertadièrament dins l’ostau de sei gents e que s’entravava d’eu quora èra pichon : serà presenta, darrier la camèra, per apuejar sus la veracitat dei remembres. A l’escritura, per dire sa joina vida sensa traïr, l’artista convida tanben sus l’empont son fraire e sa sòrre, per comprene coma visquèron a Mexico pichons e se pas pèrdre dins lo laberinte subjectiu dei sovenirs… Descubrissèm ansin la vision fragila d’una societat en mutacion a l’alba d’una guerrilha lònga de trenta ans. Lo film es plaçat sus aqueu punt de partença cronologic e familhau. Tornam viure dins lo Mexico de 1971.
La lenga minorizada coma element realista
Ren es messorguier dins Roma. Es çò que fa sa fòrça. Cuarón pensa « lengatge » dins sa reconstitucion menimosa. La serviciala parla lo « mixteco » qu’es la lenga deis indians dau Mexic. Es çò que tòca au mai intime. Traïrà pas la memòria.
© Alfonso Cuarón
Polida poesia visuala per la beutat dei sovenirs
Remarcarem lo polit negre e blanc e lo fum de detalhs visuaus : l’aiga sabonada dins lo ferrat de la serviciala fa lo liame e lei transicions entre lei bruchs amplificats e lei formas aquaticas, coma una mar infinida dei sovenirs que parton per s’entornar lèu. Un detalh, un imatge, coma una magdalena prostiana, e tot tòrna venir en nautres. La qualitat tecnica, l’imatge e lo son son incredibles. Es rodat en numeric ambe de còpias « a l’anciana » en 70 mm e amb un son Dolby Atmos. La poesia es afortida per la mestria dau plan sequéncia (una particularitat artistica de Cuarón) que perlonga l’accion dins la longor per prene lo temps.
Per acabar, lo realizator porgirà aquela conclusion : « es un filme completament mexican e, lo crese, totalament universau ». Lei sovenirs dolorós an pas de frontièras. Ansin serà contada la separacion de sei gents. Dins un cofret estetic e sensible.
La cadena de streaming presenta tanben una satira politica e mexicana : La Dictadura Perfecta de Luis Estrada (2014). Una curiositat sus leis òmes de poder, amb un omenatge apuejat a Stanley Kubrick.
